موضوع این پژوهش، بازنمایی فرهنگ و مردم ایران در آثار سفرنامه نویسان اروپایی(فرانسه،انگلیس،آلمان)از اوایل دوره قاجار تا انقلاب مشروطه، می باشد. سرزمین ایران به لحاظ موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی و منابع معدنی از یک سو و مردم آن به جهت سابق? تاریخی دیرینه و فرهنگ و تمدن درخشان از سوی دیگر، همواره مورد توجه جدی اقوام و ملل دیگر بویژه اروپاییان بوده است. سیاحان اروپایی در مقایسه با گروه های دیگر جامع? اروپا در مورد فرهنگ و جامع? ایران در آثار خود به تفصیل و با عمق بیشتر سخن گفته اند. هرچند مردم اروپا تا قرن نوزدهم میلادی از طرق مختلف اطلاعات گوناگونی از ایران و ایرانی به دست آورده بودند، اما نوع شناختی که از آن اطلاعات کسب کرده بودندشناختی بود بسیار ناقص و اندک و آمیخته با تخیلات و موهومات. از آغاز قرن نوزدهم بر اثر گسترش سیاست های استعماری کشورهای اروپایی و حضور بسیاری از نویسندگان و مورخان اروپایی در ایران و تحقیق و مطالعه بر روی فرهنگ و جامع? ایرانیان، تصویر جدیدی از سیمای ایرانی برای مردم اروپا ترسیم گردید. در این پژوهش سعی شده است که به تفصیل از دیدگاه های مسافران اروپایی(فرانسه، انگلیس، آلمان) در مورد فرهنگ و جامع? ایران سخن گفته شود. ریشه یابی عوامل و عناصر تأثیرگذار در نگاه آن ها مثل مقاصد استعماری، سیاست خارجی، ملیت سیاحان و نیز گفتمان های قرن نوزدهم مانند گفتمان شرق شناسی از جمله موضوعاتی هستند که در این پژوهش مورد نقد و بررسی قرار گرفته اند. واژگان کلیدی: سفرنامه ها، اروپاییان، فرهنگ ایرانیان، جامع? ایران، قاجاریه.