در این کار ابتدا چند نمونه کمپلکس از آلفا سیکلودکسترین و پلی اتیلن گلیکول با نسبت های مختلف سنتز شده است و بهترین نمونه از نظر ساختار بلور شکل گرفته برای افزودن به ترکیب لاستیک انتخاب شده است. سپس آمیزه هایی از لاستیک استایرن ـ بوتادین و چند نوع ماده افزودنی که عبارتند از کمپلکس سنتز شده ، آلفا سیکلودکسترین و یک تیورام بر پایه پلی اتیلن سولفاید با ساختار کاملا متفاوت از دو ماده افزودنی دیگر ، با نسبت های وزنی 2 ، 5 و 8 phr از مواد افزودنی مذکور تهیه شده است. آمیزه های مذکور تحت آزمون های رئومتری ، گرماسنجی دیفرانسیلی روبشی ، آنالیز دینامیکی ـ مکانیکی و آزمون کشش تک جهته قرار گرفته و نتایج حاصله با نتایج نمونه مرجه که هیچ پرکننده ای ندارد مقایسه شده است. مواد افزودنی استفاده شده زمان اسکورچ ، حداقل گشتاور و زمان بهینه پخت را نسبت به آمیزه مرجع کاهش و شاخص سرعت پخت و افزایش طول در نقطه پارگی را افزایش می دهند. در مورد دمای انتقال شیشه ای نتایج ارائه شده است و در مورد این کمیت آمیزه های حاوی کمپلکس و آلفا سیکلودکسترین روندی عکس آمیزه های حاوی تیورام دارند . در مورد اتلاف نیز روند مشاهده شده با روند دمای انتقال شیشه ای مطابقت دارد. نکته قابل توجه این است که در همه آمیزه های تهیه شده ، افزایش طول در نقطه شکست نسبت به آمیزه مرجع مقادیر قابل توجهی از خود نشان میدهد.