عرضه سهام اولیه و قیمت گذاری آن از اهمیت بسزایی در بازار سرمایه و اقتصاد کشور برخوردار است. این مسئله در کشورهای در حال توسعه به دلیل خصوصی سازی عمده شرکت های عرضه اولیه از اهمیت بیشتری برخوردار است. تحقیقات نشان می دهد که در بیشتر کشورها عرضه سهام اولیه کم تر از قیمت ذاتی ارزش گذاری می شود. یعنی سهام عرضه اولیه در کوتاه مدت بازدهی غیرعادی مثبتی دارد. یکی از فرضیات مطرح شده در پیشینه تحقیقات مالی برای توضیح این مسئله، که به عنوان "معمای عرضه اولیه" از آن یاد می شود، فرضیه علامت دهی است. این فرضیه عرضه زیر قیمت سهام را علامتی می داند که شرکت ناشر به بازار سهام می فرستد تا با این عمل نشان دهند که شرکت از کیفیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور تجزیه و تحلیل رابطه بین عرضه زیر قیمت سهام شرکت های تازه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و عرضه های ثانویه و عوامل موثر بر عرضه زیر قیمت سهام انجام شده است. دوره زمانی تحقیق از سال 1378 تا 1387 شامل کلیه شرکت های تازه پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. تجزیه و تحلیل نتایج از طریق رگرسیون خطی چندگانه، رگرسیون لوجیت و رگرسیون توبیت در محیط excel(2007) ، spss(16.0) و (eviews(7 صورت گرفته است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که فرضیه علامت دهی در بورس اوراق بهادار تهران از حمایت تجربی برخوردار نیست و فرضیه بازخور بازار به طور قوی رد می شود. هم چنین در آزمون تئوری گزینش نامطلوب این نتیجه حاصل شد که تنها عامل موثر بر عرضه زیر قیمت سهام، انحراف معیار بازده هفتگی دوره کوتاه مدت می باشد.

مقدمه: زاویه کیفوز با افزایش سن افزایش پیدا می کند. افزایش زاویه کیفوز در سالمندان با کاهش و توانایی عملکردی و همچنین کاهش توانایی انجام کارهای روزانه منزل ارتباط دارد. افزایش سن باعث بروز تغییراتی در عملکرد سیستم های فیزیولوژیک درگیر در تعادل بدن می گردد.امروزه تخمین زده شده است که حدود 6 در صد هزینه های بهداشتی صرف درمان آسیب های ناخواسته در جمعیت سالمندان می گردد.به نظر می رسد که یک دوره تمرین درمانی بتواند از طریق هماهنگ کردن گروهای عضلانی این مشکلات را کاهش دهد. روش بررسی:23 زن سالمند (سن: 05/4±13/67 سال، وزن 14/1±09/68 کیلوگرم، قد11/5±65/149 سانتیمتربا کیفوز سینه ای87/4±21/48 درجه) که از سلامت عمومی برخوردار بودند بطور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند که بصورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. از آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات تست های تعادل، اندازه زاویه کیفوز، فاصله پس سر از دیوار، فاصله لاله گوش از خط شاقول، محیط قفسه سینه، قد و وزن به عمل آمد.گروه تمرین در برنامه تمرین درمانی به مدت 12 هفته ، 3 جلسه در هفته شرکت نمودند. پس از اتمام تمرینات از 2 گروه پس آزمون به عمل آمد . از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف پیش آزمون و پس آزمون بین و درون گروهی به ترتیب از t دو گروه همبسته در سطح معنی داری0.05?p استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که یک دوره تمرین درمانی ، باعث بهبود در نتایج تست های تعادل، زاویه کایفوز ، قد، فاصله پس سر از دیوار، فاصله لاله گوش از خط شاقول آزمودنی ها گردید. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این تحقیق ، موید نقش یک دوره تمرین درمانی در بهبود زاویه کیفوز و تعادل ایستا و پویا افراد سالمند بود که به علت عدم بهبود در نتایج آزمودنی های گروه کنترل، می توان بهبودی در نتایج گروه تجربی را به اثر این تمرینات نسبت داد.