مقدمه و هدف: سردرد گردنی یکی از انواع شایع سردردهای راجعه مکرر می باشد، که بدنبال اختلالات اسکلتی-عضلانی گردن بوجود می آید، بدلیل نقش ویژه عضلات فلکسور عمقی گردن در ثبات ستون فقرات گردنی و اختلال عملکرد این عضلات در بیماران سردرد گردنی، بررسی رابطه سطح مقطع عضله لانگوس کولی در این افراد و مقایسه آن با گروه سالم، ضمن اینکه به روشن شدن نقش ثباتی این عضلات کمک می کند، می تواند در تشخیص و درمان سردرد گردنی راه گشا باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی یک سوکور می باشد، که در آن مجموعاً 74 نفر(37 بیمار سردرد گردنی و 37 فرد سالم) شرکت داشتند. افراد بیمار با ارزیابی فیزیوتراپیست متخصص سردرد گردنی براساس معیارهای تشخیصی ihs و پرسش نامه اختصاصی سردرد گردنی وارد نمونه شدند. اندازه گیری سطح مقطع عضله در دو سمت در گروه سالم و بیمار در حالت طاق باز با اولتراسونوگرافی انجام شد. سپس دادهای مطالعه با روش های آنالیز آماری مقایسه شدند. نتایج: توزیع متغیرها در دو گروه نرمال و همسان بود ( 05/0p> ). در مقایسه سطح مقطع عضله در سردرد یک طرفه، اندازه سطح مقطع عضله در سمت درگیر با سمت غیر درگیر اختلاف معناداری نداشت، بعلاوه در مقایسه سطح مقطع عضله بیماران سردردگردنی با افراد سالم نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0 p>). بحث و نتیجه گیری: سطح مقطع عضله لانگوس کولی در بیماران سردرد گردنی با سمت سردرد ارتباطی نداشت. شاید ثباتی بودن نوع عضله که در الگوی اختلال بیشتر نوع فیبر عوض می شود تا کاهش سایز عضله، نفوذ چربی در بین بافت عضلانی بیماران سردرد گردنی، ماهیت عصب گیری چند سگمانه عضله لانگوس کولی که ممکن است ، سطحی که اندازه گیری در آن انجام شده ( سگمان c5-c6) از سرویکال فوقانی که در سردرد گردنی دیسفانکشن در آن منطقه رخ می دهد عصب گیری نکرده باشد و در نهایت نوع طویل عضله ثباتی که اختلال در بخشی از عضله می تواند توسط بخشی دیگر جبران شود، سبب شده باشد تفاوت معناداری در سطح مقطع عضله در گروه سالم بیمار دیده نشود. مطالعات بیشتر جهت روشن شدن نقش عضلات مذکور در بیماران سردرد گردنی پیشنهاد می شود.