چکیده حروف اضافه به عنوان یکی از کوچکترین عناصر در زبان, از قدیم یکی از سخت ترین و گسترده ترین انواع کلمه در یادگیری زبان بیگانه محسوب می شوند. براین اساس این حروف برای زبان آموزان ایرانی مشکلاتی ایجاد می کنند. در این تحقیق حروف اضافه در هر دو زبان از حیث معنا و کاربرد مقایسه می شوند. با کمک بررسی مقابله ای شباهت ها و بخصوص تفاوت ها ی بکارگیری و استفاده از حروف اضافه بحث می شوند . این تحقیق نشان می دهد که حروف اضافه در فارسی در مقایسه با آلمانی بیشتر به کار می روند. از آنجا که فارسی یک زبان تحلیلی و آلمانی تصریفی می باشد، جملات آلمانی ای که با مفعول آکوزاتیو ، داتیو و گنتیو ساخته می شوند، در فارسی با حروف اضافه بیان می شوند، یعنی معادل آن ها در فارسی با حروف اضافه ساخته می شود. ساختارهای متفاوت بین زبان مبدا و مقصد اغلب برای یادگیری دشوار می باشند و باعث بروز خطا می شوند. زبان مادری در یادگیری زبان بیگانه تاثیر دارد. تاثیر منفی اغلب باعث بروزخطا های تداخلی می گردد. به عنوان نتیجه ی کار درضمن بررسی به خطا های تداخلی حیطه ی مشکلات زبان آموزان مشخص شده است.