دولتها بعنوان عالی ترین نهادهای تصمیم گیرنده درزمینه چگونگی سازماندهی سیاسی فضا،وظیفه دارندباطراحی برنامه ریزیهای محیطی و آمایش سرزمین،تعادل فضایی را درسرزمین ملی ایجادوازنابرابری های ناحیه ای جلوگیری نمایند.ازآنجا که معمولاًرابطه معناداری بین ساختاردرونی نظام سیاسی باعدم تعادل های فضایی درکشورهای مختلف مشاهده میگردد،بنابراین میزان انسجام ناحیه ای وتعادل فضایی درکشورهای مختلف بیانگرمیزان اقتدارسیاسی آنهامحسوب میشود.ازسوی دیگرباتوجه به اینکه دردولتهای ازنوع بسیط(متمرکز)درتدوین واجرای طرح های توسعه ملی،نقش گروه های ذی نفوذ رابه هیچ وجه نمیتوان نادیده گرفت،ومعمولاًاین گروه ها تلاش دارند تاجریان تخصیص اعتبارات را به اشکال مختلف به سمت وسوی استان یاناحیه موردنظر خود سوق دهند.به همین سبب دراین بایان نامه سعی شده ضمن ارائه چشم اندازی بروضعیت کنونی نابرابری های ناحیه ای درایران تاحدودی نقش این گروه ها درجابجایی اعتبارات عمرانی مورد بررسی قرارگیرد. واژگان کلیدی:توسعه،آمایش سرزمین،توسعه ناموزون،عدم تعادل فضایی.