بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس به دلیل بیماری مزمنی که دارند، کیفیت زندگی شان در سطح پایینی قرار دارد، بررسی تاثیر ادراک بیماری بر کیفیت زندگی بیماران ام اس، به این دلیل می تواند اهمیت داشته باشد که با جهت دادن باورها و ادراک بیماری در مسیر سازگارانه تر بتوان سطح کیفیت زندگی آن ها را ارتقا داد. این تحقیق در پرتو مدل خودگردانی لونتال انجام گرفت که این مدل چهارچوب مناسبی را برای بررسی ادراک بیماری فراهم نموده است. هدف تحقیق این بود که بررسی شود: ادراک بیماری، ابعاد جسمانی و روانی کیفیت زندگی و شدت بیماری بیماران ام اس را پیش بینی می کند. جامعه آماری این تحقیق عبارت بود از کلیه بیماران مبتلا به ام اسی که در انجمن ام اس تهران دارای پرونده فعال هستند. از این تعداد 100 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس در تحقیق شرکت داده شدند. این تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. اطلاعات دموگرافیک از بیماران گردآوری شد. شدت بیماری شان با مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده و با راهنمایی متخصص مشخص شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه ادراک بیماری بازنگری شده و پرسشنامه 54 سوالی کیفیت زندگی بیماران ام اس بود که توسط بیماران تکمیل شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (نمودار، میانگین، انحراف استاندارد) استفاده شد و نتایج حاصل از اجرای پرسشنامه ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که ادراک بیماری بر کیفیت زندگی بیماران ام اس تاثیر دارد و ابعاد جسمانی و روانی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس و شدت بیماری آنان را پیش بینی می کند و در تحقیقات آتی مداخلاتی در جهت ایجاد ادراک بیماری مدیریت شده در افزایش سطح کیفیت زندگی بیماران ام اس می تواند مفید باشد.