چکیده این آزمایش به منظور تعیین اثرات کوددهی علوفه گلرنگ با نیتروژن و افزودنی پلی اتیلن گلایکول به سیلاژ آن بر ترکیب شیمیایی، قابلیت هضم شکمبه ای و پس از شکمبه ای و تولید گاز انجام شد. در اردیبهشت ماه سال 88 گیاه گلرنگ در مرحله تکمه دهی با میانگین 30 درصد ماده خشک از ایستگاه تحقیقاتی مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند برداشت شد. از اوره بعنوان کود نیتروژن و از محلول پلی اتیلن گلایکول با غلظت 300 گرم در 1000 میلی لیتر آب مقطر به عنوان افزودنی به سیلاژ استفاده شد. علوفه های مورد نظر با آرایش فاکتوریل با 2 فاکتور اصلی و 4 تیمار (تیمار1: سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی نشده و فاقد افزودنی پلی اتیلن گلایکول، تیمار2: سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی نشده و حاوی افزودنی پلی اتیلن گلایکول، تیمار3: سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن و فاقد افزودنی پلی اتیلن گلایکول و تیمار4: سیلاژ علوفه گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن و حاوی افزودنی پلی اتیلن گلایکول) و 3 تکرار در سطل های پلاستیکی به ظرفیت 2 کیلوگرم به مدت 90 روز سیلو شدند. کوددهی علوفه با نیتروژن سبب افزایش میزان پروتئین خام آن و تخمیر مطلوب در سیلاژ حاصله شد. همچنین سیلاژ حاصل از علوفه کوددهی شده از قابلیت هضم شکمبه ای و پس از شکمبه ای بالاتری برخوردار بود. افزودن پلی اتیلن گلایکول تاثیری بر قابلیت هضم و سایر پارامترهای سیلاژهای آزمایشی نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد سیلاژ حاصل از علوفه گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن از ارزش غذایی بالایی در تغذیه نشخوارکنندگان برخوردار بود و این بویژه در مناطق خشک که این گیاه بخوبی با آن سازگار است، حائز اهمیت می باشد. کلمات کلیدی: تجزیه پذیری شکمبه ای، تولید گاز، علوفه گلرنگ