زمینه و هدف؛ کیفیت زندگی به عنوان یکی از شاخص های بهداشتی است که طی چهار دهه آخر قرن بیستم در بسیاری از کشورها، تلاش زیادی برای تعریف و اندازگیری آن انجام شده است. مقاله حاضر یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و مقطعی است که هدف آن بررسی کیفیت زندگی با توجه به پایگاه اجتماعی – اقتصادی جمعیت عمومی شهر اصفهان در سال 1390 است. روش کار؛ در این تحقیق با روش نمونه گیری سهمیه ای چند مرحله ای،385 نفر از زنان و مردان بالای 15 سال ساکن در مناطق چهارده گانه شهرداری شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. کیفیت زندگی به وسیله پرسشنامه استاندارد sf-36 در دو بعد سلامت روانی و جسمانی و هشت زیر مقیاس که دامنه روایی آن از 65% تا 90%است مورد بررسی قرار گرفت. پایگاه اجتماعی(81%) – اقتصادی(70%) نیز به وسیله پرسشنامه محقق ساز در دو بعد عینی و ذهنی پس از تأیید روایی و پایایی ابزار سنجیده شد. داده های بدست آمده بوسیله نرم افزارspss17 و با استفاده از آزمون های توصیفی و آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج؛ متغیرهای کیفیت زندگی و پایگاه اجتماعی – اقتصادی دارای رابطه مستقیم و معنادار هستند. انحراف معیار امتیاز پرسشنامه sf-36 در جمعیت مورد مطالعه در دامنه سلامت جسمانی( sd=2/31) و سلامت روان(sd=3/22) بدست آمد. از 8 زیر مقیاس مورد بررسی،درد بدنی،محدودیت ایفای نقش فیزیکی و روانی با پایگاه اجتماعی – اقتصادی دارای رابطه معکوس می باشند اما در مورد سلامت جسمانی،سلامت روانی،فعالیت اجتماعی، سلامت عمومی،نشاط و سرزندگی،با پایگاه اجتماعی – اقتصادی،رابطه مثبت و معنادار با شدت و ضعف های مختلف برقرار است.و در مورد جنسیت و وضعیت مسکن با کیفیت زندگی رابطه ای مشاهده نشد. نتیجه گیری؛ کیفیت زندگی یکی از مسائلی است که در جمعیت های عمومی باید به آن توجه شود بویژه این که مردم شهر اصفهان در اغلب نواحی از سلامت روانی مطلوبی برخوردار نیستند.که این امر مستلزم اجرای سیاست های معطوف به تغییرات مثبت در شیوه زندگی افراد است. واژگان کلیدی: کیفیت زندگی، اصفهان، سلامت، پایگاه اجتماعی، پایگاه اقتصادی.