چکیده پژوهش حاضر، به منظور تعیین رابطه تعیین رابطه خودمتمایزسازی و رابطه مادر-کودک(پذیرش، حمایت گری، سهل گیری و طرد) با رضایت زناشوئی دردانشجویان متاهل انجام شد. در این پژوهش 100دانشجوی متاهل دخترو پسر به روش نمونه برداری تصادفی ساده از میان دانشجویان ساکن در خوابگاه متأهلی دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند. با استفاده از روش تحقیق همبستگی و پرسشنامه های خودمتمایزسازی، رابطه مادر-کودک و رضایت زناشوئی اطلاعات و داده های مورد نیازجمع آوری گردید و بوسیله آزمون های رگرسیون چند متغیری و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که میان خودمتمایزسازی و پذیرش، حمایت گری، سهل گیری و طرد از طرف با رضایت زناشوئی دردانشجویان متاهل رابطه معناداری وجود دارد. همچنین یافته ها نشان دادند که بین پذیرش، حمایت گری، سهل گیری از طرف و رضایت زناشوئی در دانشجویان متاهل رابطه معناداری وجود دارد اما بین رابطه طردو رضایت زناشوئی رابطه معناداری وجود ندارد. و رابطه مادر-کودک در ابعاد پذیرش، حمایت و سهل گیری مادر در حد متعادل سازنده و شکل دهنده خودمتمایزسازی متعادل هستند نتایج این پژوهش شواهدی را پیشنهاد می کنند که تعامل خودمتمایزسازی و زیرمولفه های رابطه مادر-کودک می تواندرضایت زناشوئی را در دانشجویان متاهل تبیین کنند. این متغیرها از طریق مکانیزم های متعادل سازی احساس تعلق به خانواده مبداء و استقلال در پرتوی روابط بین فردی و درون فردی می توانند رضایت زناشوئی دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد. کلید واژه ها: خودمتمایزسازی، روابط مادر- کودک، رضایت زناشویی