چکیده در این نوشتار نگارنده می کوشد تا نگرش سارتر درباره ی دیگری را که در آثار فلسفی و ادبی گوناگونش مخصوصاً هستی ونیستی به آن پرداخته است، بررسی کند و جنبه های وجودی و اخلاقی آن را بکاود. براین اساس، در ابتدا انسان و وجود لنفسه و لغیره ی او نزد سارتر تشریح می شود و سپس مواجهه و رابطه ی انسان با دیگری با تکیه بر دو مفهوم کلیدی نگاه و شرم مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه شیء شدگی و جایگاه و اهمیت بدن در مناسبات بشری کاویده می شود و پس از آن اَشکال انضمامی رابطه با دیگری از نظر سارتر و وجوه سلبی و ایجابی آن ها شرح داده می شود و در خاتمه ملاحظاتی انتقادی نیز در این باره می آید. در این رساله نشان داده شده است که دیدگاه سارتر درباره ی دیگری به یک روال باقی نمانده و تلاش شده است که فراز و فرودهای سیر او در این زمینه ترسیم شود.