هدف: هدف ازاجرای این تحقیق بکارگیری و مقایسه روش های درمان شناختی -رفتاری، خانواده درمانی و تلفیق روش های شناختی - رفتاری و خانواده درمانی جهت بهبود بخشیدن اختلال استرس پس از سانحه (ptsd) و کاهش عوارض ناشی از آن می باشد. در این پژوهش از سه روش درمانی شناختی -رفتاری، خانواده درمانی و تلفیق روش های شناختی - رفتاری و خانواده درمانی استفاده گردید واثر بخشی هر یک از این روش ها به طور مجزا وهمچنین تفاوت این روش ها در درمان اختلال یاد شده بررسی شد. مواد و روش ها: پس از انجام پیش آزمون بر روی 350 نفر از جانبازانی که دارای شرایط ورود به تحقیق بودند، از طریق جایگزینی تصادفی تعداد 40 نفر از جانبازان در چهار گروه 10 نفره جایگزین گردیدند. یک گروه 10 نفره بعنوان گروه کنترل و 30 نفر دیگر بعنوان گروه آزمایش ( 10 نفربه همراه خانواده تحت درمان خانواده درمانی )، ( 10 نفر تحت درمان شناختی - رفتاری) و (10 نفربه همراه خانواده، تلفیق روش های خانواده درمانی و شناختی - رفتاری ) را تجربه کردند. در این تحقیق از فهرست اختلال پس از سانحه (pcl ) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون، جهت سنجش نشانه های ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه استفاده شد و فرضیه های پژوهش در سطح معنی داری کمتر از 01/0 و با روش تحلیل کوواریانس مورد بررسی قرار گرفت، همچنین مقایسه میانگین های روش های درمان به روش توکی صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که هر یک از روش های درمانی به تنهایی می توانند به طور معنی داری با عث کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه شوند و مقایسه میانگین های گروهها با روش های درمانی مختلف نشان داد که کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه در گروه بیمارانی که از روش تلفیقی درمان استفاده می کنند به طور معنی داری بیشتر از دو گروه دیگر است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق که روش تلفیقی شناختی – رفتاری و خانواده درمانی اثر بخش ترین روش در درمان ptsd شناخته شد، می توان نتیجه گرفت که جانبازانی که به اتفاق خانواده هایشان در برنامه درمان رفتاری شناختی شرکت می کنند و برنامه خانواده درمانی در مورد آنها به طور همزمان اجرا می شود، بیشترین میزان بهبود علائم را نشان خواهند داد