نگاهی گذرا به وضعیت محیط زیست جهان بیانگر این واقعیت است که در چند دهه اخیر فعالیت های بشر، کره زمین را متحمل صدمات جبران ناپذیری کرده است. ایجاد شکاف در لایه ازن، گرم شدن کره زمین، آلودگی هوای شهرها و ... معضلاتی هستند که امروزه کلیه جوامع، اعم از توسعه یافته و در حال توسعه را تحت تاثیر خود قرار داده است. حال از آنجا که ما در عصر ارتباطات و اطلاعات به سر می بریم یکی از مولفه هایی که در این دوره هم از جهت مثبت (مجازی شدن بسیاری از محصولات، غیر فیزیکی شدن انتقالات و کوتاه شدن زنجیره عرضه) و هم منفی (ورود مواد مضر و غیر قابل جذب تجهیزات ict به محیط) بر محیط زیست تاثیرگذار است، فناوری اطلاعات و ارتباطات است که تعیین اثر این متغیر بر آلودگی هوا نیازمند مطالعه تجربی می باشد. بر این اساس در این مطالعه به بررسی نظری و تجربی اثر فناوری اطلاعات و ارتباطات (ict) (که با متغیرهایی همچون تعداد خطوط تلفن ثابت و همراه و کاربران اینترنت اندازه گیری می شود) بر انتشار گاز دی اکسید کربن به عنوان شاخص آلودگی هوا در میان 26 کشور منتخب در حال توسعه از جمله ایران و همچنین 26 کشور منتخب oecd با استفاده از روش داده های تابلویی (panel data) و طی دوره زمانی 1999 تا 2008 پرداخته ایم. عوامل موثر بر انتشار گاز دی اکسید کربن در الگوی برآورد شده عبارتند از: تولید ناخالص داخلی سرانه، درجه باز بودن اقتصاد، تعداد خطوط تلفن ثابت و تعداد خطوط تلفن همراه. لازم به تذکر است که تعداد کاربران اینترنت به دلیل داشتن اثرات تقاطعی با سایر متغیرها از مدل خارج شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که تولید ناخالص داخلی سرانه و تعداد خطوط تلفن ثابت در هر دو گروه از کشورها اثر مثبت و معنی داری بر انتشار و تعداد خطوط تلفن همراه در هر دو گروه از کشورهای مورد بررسی اثر منفی و معنی داری بر انتشار داشته است. اما اثر درجه باز بودن اقتصاد بر انتشار در کشورهای oecd منفی ولی در کشورهای در حال توسعه مثبت و معنی دار است