به هنگامی یکی از عوامل موثر بر شفافیت گزارشگری بوده و توانایی ذی نفعان را در فهم ظرفیت یک واحد تجاری در تولید درآمد، جریان های نقد و شرایط مالی آن افزایش می دهد. ساختار حاکمیت شرکتی برای تقویت استفاده موثر از منابع و پاسخگویی لازم به منظور نظارت بر آن منابع بوده و هدف حاکمیت شرکتی هم راستا نمودن هرچه بیشتر منافع ذی نفعان می باشد. این پژوهش به بررسی سازوکارهای حاکمیت شرکتی می پردازد که با به هنگامی گزارش گری مالی سالانه در شرکت های بورس اوراق بهادار تهران مرتبط هستند. اثر میزان مالکیت سهام داران عمده، سهامداران نهادی، هیئت مدیره و مدیر عامل، نسبت اعضای غیرموظف، تمایز رئیس هیئت مدیره از مدیر عامل و اندازه حسابرس در خلال سال های 1387 تا 1389 روی کیفیت به هنگامی گزارشگری مالی سالانه مورد مطالعه قرار گرفته است. جهت تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که تأثیر میزان مالکیت سهامداران نهادی، نسبت اعضای غیرموظف و اندازه حسابرس مستقل روی به هنگامی گزارش گری مالی معنی دار بوده است. ضرایب آماری بیان گر این موضوع است که به هنگامی گزارش گری با افزایش میزان مالکیت سهامداران نهادی و نسبت اعضای غیرموظف بهبود یافته است. اما حسابرسی توسط سازمان حسابرسی به هنگامی گزارش گری را کاهش داده است.