سابقه وهدف : رادیکال های آزاد مسئول ایجاد طیف وسیعی از بیماری ها از جمله استئوآرتریت درانسان می باشند. استئوآرتریت شایع ترین بیماری ماسکولواسکلتال در انسان است.هدف از این مطالعه بررسی سطح آنتی اکسیدانی و همچنین تغییرات میزان مالون دی آلدئید سرم که شاخص آسیب سلولی است پس از مصرف عصاره سنجد بعنوان یک داروی کم خطردر مقایسه با داروهای پر عارضه مانند بروفن میباشد. مواد وروش ها :در طی این مطالعه ما به بررسی سیستم آنتی اکسیدانی شامل گلوتاتیون وآنزیمهای گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسیددیسموتاز همچنین تعیین سطح مالون دی آلدئید در سرم خون مبتلایان به استئوآرتریت زانو و تعین غلظت و فعالیت این عناصر توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر در دو گروه 20 نفره پرداختیم. گروه یک، مصرف بروفن 800 میلی گرم روزانه، گروه دو مصرف عصاره آبی سنجد 600 میلی گرم روزانه که بمدت 7 هفته تحت درمان با داروهای فوق بودند. داده ها توسط نرم افزار 16 spss. وآزمون t-test و anova مورد آنالیز قرارگرفتند. یافته ها:در طی آزمایشات انجام شده افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در دو گروه بروفن p <0.01) )و سنجد p <0.001) )نسبت به قبل از درمان مشاهده شد. همچنین افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیدازp<0.05) ) و کاهش چشمگیری در غلظت مالون دی آلدئید سرم p<0.05) )پس از مصرف عصاره سنجد مشاهده شد . نتیجه گیری : افزایش فعالیت آنزیمهای سوپراکسیددیسموتاز وگلوتاتیون پراکسیداز و کاهش غلظت مالون دی آلدئید پس از درمان با عصاره سنجد احتمالا نشانه های افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی و کاهش آسیب سلولی می باشد. واژگان کلیدی : سنجد ، استئوآرتریت ، مالون دی آلدئید ،گلوتاتیون ،سوپر اکسید دیسموتاز

آموزش موسیقی به صورت مدون و مکتوب در قرن حاضر در ایران با وجود تمام مشکلات و محدودیت ها به صورت قابل توجهی در دست انجام است. از سوی دیگر روند رو به افزایش تعداد هنرجویانی که هر ساله به سمت آموزش موسیقی علمی می گرایند چشمگیر است. متد آموزشی موسیقی کلاسیک غربی منبع مفید و تکامل یافته ای برای علاقه مندان این سبک به شمار می رود و طی سال های متمادی غنی تر و پیشرفته تر نیز شده است. موسیقی در ایران نیز از این عرصه به دور نمانده و با وجود تمام کمبودها سیر رو به استقبالی را از طرف هنرجویان طی می کند. حال آنکه سابقه تدریس آکادمیک موسیقی ایران به چند سال می رسد و آنکه چقدر در این زمینه موسیقیدانان ایرانی متدهای علمی برای نوازندگی هر ساز تدوین کرده اند، نکته ای در خور توجه است. از این رو این سوال مطرح می شود که متدهای آموزشی موجود تا چه حد پاسخ گوی نیاز به داشتن شیوه بهتر آموزش علمی از سطح مبتدی تا پیشرفته هر ساز می باشد و تا چه اندازه دست نوآموز را برای اجرای تکنیک های مختص هر ساز آماده می سازد .از طرفی در طی فراگیری موسیقی ایرانی اهمیت ردیف نوازی جایگاه ویژه ای دارد. پس می توان گفت لازمه هر متد آموزشی داشتن طرحی مدون برای معرفی و اجرای تکنیک های موجود در تحریرهای ردیف در طول تمرین های موثر است.

این پایان نامه در خصوص شیوه تار نوازی و بررسی کیفیات عالی در نوازندگی می پردازد. در این راستا به نوازنده صاحب شیوه یعنی غلامحسین بیگچه خانی پرداخته شده است و هشت اجرا از ایشان آوانگاری شده است. اهمیت این پایان نامه بیشتر مربوط می شود به دقتی که در آوانگاری وجود دارد و سعی شده است تا ظرائف تکنیکی تا حد امکان در آوانگاری ثبت شود و صرفاً نمای ملوده نوشته نشود تا بیشتر بتوان به خصائص نوازندگی دست پیدا کرد.