در این رساله، برای نخستین بار نشانه های بازخوردی در مکالمات فارسی زبانان از نظر بسامد، نوع، نقش، خصوصیات زبرزنجیره ای و مکان آنها در گفتار بررسی شده است. بدین منظور، در چهارچوب تجزیه و تحلیل گفت و گو 203 دقیقه مکالمات فارسی زبانان مورد بررسی قرار گرفته است. از نظر صورت، نشانه های بازخوردی به دو دسته ی گفتاری و غیر گفتاری تقسیم شده اند که هر کدام زیربخش های خود را داشته اند. نشانه های گفتاری به دو زیربخش لغوی و غیرلغوی تقسیم شده اند، شامل: اصوات، پاره گفتارهای کوتاه، تکمیل گفته ی سخنگو، سوالات کوتاه و تکرار بخشی از صحبت گوینده. از نظر مکان، نشانه های بازخوردی بعد از واکه های پایانی کشیده، سوالات تأکیدی کوتاه، پایان سازه های نحوی، زیر و بمی افتان، زیر و بمی خیزان و زیر و بمی یکنواخت کم آمده اند. از نظر نقش، این نشانه ها به دو دسته ی نشانه های بازخوردی عام و مفهومی تقسیم شده اند. تمام نشانه های بازخوردی به نحوی معنای ادامه دادن را می رسانده اند، اما گاهی معانی جانبی دیگری چون تأیید، درک و فهم، تعجب، عدم درک، مخالفت و عکس العملهای احساسی داشته اند. از نظر کاربرد، بسامد کاربرد نشانه های "bale" و "doroste" در بافت رسمی بیشتر بوده است، حال آنکه در بافت غیر رسمی نشانه ی "xob" کاربرد بیشتری داشته است. بعلاوه، نقش تأییدی در بافت رسمی و نقش درک و فهم در بافت غیر رسمی بیشتر کاربرد داشته است. همچنین، سوالات تأکیدی کوتاه در گفتار گوینده مکان محتملتری برای تولید نشانه های بازخوردی در بافت غیر رسمی بوده اند.