در این پایان نامه، پوشش شیشه زیست سازگار بر روی نمونه هایی از جنس فولاد زنگ نزن توسط تابش لیزر co2 مورد مطالعه قرار گرفته است. شیشه های زیست سازگار کاربردهای گسترده ای در پزشکی به عنوان ایمپلنت های استخوانی پیدا کرده است. بسیاری از مطالعات نشان داده است که پوشش شیشه زیست سازگار می تواند باعث تقویت اتصال میان ایمپلنت و استخوان گردد. در این تحقیق پوشش شیشه زیست سازگار بر پایه سیستم sio2-cao-p2o5 توسط روش سل- ژل تولید گردید. فرآیند سل- ژل اجازه تولید یک لایه نازک روی سطح زیرلایه توسط فرآیند غوطه وری سطوح فلزی درون محلول رقیق ژل شیشه را می دهد و توسط نازل لیزر اسکن می گردد. با یک انتخاب از متغیرهای فرآیند لیزر، پوشش شیشه ای نازک با کیفیت سطحی خوب به دست می آید. تعدادی از آزمایشات برای یافتن بهینه توان تابشی لیزر اجرا گردید. ما تغییرات پوشش شیشه زیست سازگار ایجاد شده توسط فرآیند لیزر را به کمک آزمایشات میکروسکوپ نوری، xrd، ftir، sem و afm مورد بررسی قرار دادیم. با انجام این آزمایشات مشاهده گردید که پوشش ایجاد شده روی سطح، همواره به صورت آمورف ( بی شکل ) باقی می ماند. با افزایش توان لیزر به علت ذوب شدگی سطحی بیشتر، اتصال نهایی بهتری بین زیر لایه و پوشش ایجاد می شود ولی تخریب سطحی نیز رخ داده و افزایش می یابد. زبری سطح ابتدا کاهش یافته و در ادامه افزایش می یابد که به اتصال بهتر ایمپلنت به استخوان کمک خواهد نمود. با در نظر گرفتن حالت بهینه میان این موارد می توان به این نتیجه رسید که بهترین پوشش در توان 5/7 وات بدست آمده است.