هدف از پژوهش حاضر تعیین عوامل عدم اثربخشی برنامه درسی زبان انگلیسی مقطع متوسطه از دیدگاه دبیران و دانش آموزان شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 90-89 می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی و جامعه آماری این تحقیق تعداد 39796 نفر از دانش آموزان و 207 نفر از دبیران زبان انگلیسی بوده است. به منظور دستیابی به هدف فوق تعداد 95 نفر از دبیران زبان انگلیسی مقطع متوسطه و 170 نفر از دانش آموزان به تفکیک جنس، ناحیه، کلاس، رشته و مدرک تحصیلی با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم به صورت تصادفی انتخاب شدند. گردآوری داده ها از دانش آموزان با استفاده از پرسش نامه 38 گویه ای و برای دبیران همان پرسش نامه با اندکی تغییر انجام شد. برای برآورد روایی صوری و محتوایی سوال های پرسش نامه، از نظرات اساتید راهنما و مشاور و تعدادی متخصصان با تجربه استفاده شد. پایایی پرسش نامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ 86% برآورد شد و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های مناسب آماری در سطح توصیفی و استنباطی استفاده گردیده است. یافته های این پژوهش نشان داد که دبیران، عدم اثربخشی برنامه درسی زبان انگلیسی را در مقوله صلاحیت های حرفه ای در حد بیش از متوسط، شروع دیرهنگام آموزش زبان دوم در حد زیاد، عدم استفاده معلمان از راهبردهای یاددهی-یادگیری مناسب و پدیده دوزبانگی در میان دانش آموزان را در حد متوسط و مقوله های مدت زمان کافی تدریس زبان در برنامه هفتگی دانش آموزان، تجهیز مناسب مدارس به امکانات و و سایل آموزشی و کمک آموزشی و سازمان دهی محتوا بر روی کتب درسی زبان را در حد کم ارزیابی کرده اند. دانش آموزان نیز عدم اثربخشی برنامه درسی زبان انگلیسی را در مقوله صلاحیت های حرفه ای در حد متوسط، شروع دیرهنگام آموزش زبان دوم در حد زیاد، تجهیز مناسب مدارس به امکانات و وسایل آموزشی و کمک آموزشی در حد خیلی کم، پدیده دوزبانگی در میان دانش آموزان در حد کم و مقوله های عدم استفاده معلمان از راهبردهای یاددهی- یادگیری مناسب، مدت زمان کافی تدریس زبان در برنامه هفتگی دانش آموزان و سازمان دهی محتوا بر روی کتب درسی زبان را در حد کمتر از متوسط ارزیابی کرده اند.