به منظور بررسی کشت مخلوط گلرنگ و لوبیا و تعیین مطلوب ترین نسبت اختلاط دو گونه گیاهی و تعیین حد بهینه نیتروژن پژوهشی در ایستگاه زراعی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز ( 1810 متر ارتفاع از سطح دریا و طول جغرافیایی 52 درجه و 35 دقیقه شرقی و عرض 29 درجه و 40 دقیقه شمالی) در 88 اجرا شد. آزمایش به صورت طرح کرتهای خرد شده در قالب طرح - 87 و 89 - دو سال زراعی 88 بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. کاشت به صورت ردیفی انجام شد. در این پژوهش پنج سطح main ) 160 و 200 کیلوگرم اوره در هکتار) به عنوان کرتهای اصلی ، 120 ، کود نیتروژن (صفر ، 80 75 (یک ردیف : 0 (تک کشتی لوبیا) ، 25 : و نسبتهای اختلاط مخلوط گلرنگ: لوبیا شامل 100 (plot 50 (دو ردیف گلرنگ و : 25 (سه ردیف لوبیا و یک ردیف گلرنگ) ، 50 : لوبیا و سه ردیف گلرنگ) ، 75 در نظر گرفته شد. (sub plot) 100 (تک کشتی گلرنگ) به عنوان کرتهای فرعی : دو ردیف لوبیا) و 0 نتایج نشان دادند که اجزای عملکرد گلرنگ از جمله وزن هزار دانه، تعداد دانه در هر گل آذین، تعداد گل آذین در هر بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به طور معنی داری تحت تأثیر نسبتهای کاشت قرار گرفت و با تغییر الگوی کاشت از کشت مخلوط به سمت کشت خالص مقادیر آنها کاهش یافت. عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته و وزن هزاردانه لوبیا نیز به طور معنی داری تحت تاثیر الگوهای کاشت قرار گرفت، بطوریکه بیشترین مقادیر در تیمار کشت خالص لوبیا بدست آمد. اما تعداد دانه در غلاف تحت تأثیر قرار نگرفت. همچنین عملکرد دو گونه گیاهی به طور معنی داری تحت تأثیر مقادیر مختلف کود نیتروژن قرار گرفت بطوریکه بیشترین آنها در تیمار 200 کیلوگرم در هکتار اوره گردید که نشان دهنده (ler) بدست آمد.کشت مخلوط گلرنگ و لوبیا باعث افزایش نسبت برابری زمین % 2/085 ) در تیمار 25 % گلرنگ و 75 ) ler برتری کشت مخلوط نسبت به تک کشتی است. بیشترین لوبیا بدست آمد. هدف از انجام این آزمایش بررسی اثر لوبیا بعنوان یک لگوم بر عملکرد گلرنگ که امروزه بعنوان یک گیاه دومنظوره مورد توجه قرار گرفته می باشد.