هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر مدیریت توجه و تن آرامی بر کاهش ادراک درد در سالمندان مبتلا به درد مزمن در شهر شیراز بود. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را تمامی سالمندان مبتلا به درد مزمنِ ساکن در خانه های سالمندان شهر شیراز تشکیل می دهند که از بین آنها تعداد 80 نفر (23 مرد و 57 زن) با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گشته و بعد از همتا شدن بر اساس سن، جنس، و وضعیت تأهل، به طور تصادفی در گروه های چهارگانه (گروه درمان مدیریت توجه، گروه درمان تن آرامی، گروه کنترل، گروه لیست انتظار) گمارش شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش عبارت بود از پرسش نامه چند بعدی درد وست هاون ییل، سیاهه افسردگی بک و سیاهه اضطراب بک. شرکت کنندگان در سه وهله زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش، از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد گروهِ درمان مبتنی بر مدیریت توجه و گروه درمان مبتنی بر تن آرامی نسبت به گروه کنترل و گروه لیست انتظار در وهله های پس آزمون و پی گیری کاهش معناداری را در شدت و ابعاد چندگانه درد گزارش کرده اند (001/0p< ). بین گروه کنترل و گروه لیست انتظار از نظر شدت و ابعاد چندگانه درد، تفاوت معناداری مشاهده نشد. به طور کلی، می توان چنین نتیجه گیری کرد که گروه درمانی مبتنی بر مدیریت توجه و گروه درمانی مبتنی بر تن آرامی در بهبود سالمندان مبتلا به درد مزمن، موثر است.