هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزه های دینی بر سلامت روانی و رشد اجتماعی دانش آموزان دوره راهنمایی شهر شیراز بود . جامعه آماری مشتمل بر50 نفر از دانش آموزان پسر سوم راهنمایی بود که با روش نمونه گیری تصادفی در گروه های کنترل و آزمایش جایگزین شدند. این طرح پژوهشی به صورت آزمایشی و بر اساس طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود . داده ها با استفاده از پرسشنامه رشد مهارتهای اجتماعی وایلند و مقیاس افسردگی ، اضطراب و استرس (مقیاسdass 42 ) در پیش آزمون و پس آزمون اجرا و سپس جمع آوری و مورد ارزیابی قرار گرفت . نتایج تحلیل نشان داد : آموزه های دینی باعث افزایش سلامت روانی دانش آموزان گردید ولی آموزه های دینی باعث افزایش مهارتهای اجتماعی دانش آموزان نگردید