چکیده بررسی اثرات ترامادل و مدتومیدین بر آریتمی ناشی از اپی نفرین در موشهای صحرایی بیهوش شده با پنتوباربیتال سدیم به کوشش: علی رجبی محمدآباد در این تحقیق اثرات ترامادل، مدتومیدین و ترکیب مدتومیدین- آسپرومازین بر آریتمی ناشی از اپی نفرین و همچنین اثرات این داروها بر ریتم، ضربان قلب، سرعت تنفس، دمای رکتوم و امواج الکتروکاردیوگرام در موشهای صحرایی نر نژاد sprague dowley بی هوش شده با پنتوباربیتال سدیم بررسی شد. این مطالعه بر روی 40 سر موش صحرایی نر نژاد sprague dowley با متوسط سن 3 ماه و وزن20 ±300 گرم در 4 گروه انجام شد. در تمام مراحل تحقیق، الکتروکاردیوگرام با استفاده از دستگاه (power lab ad instrument) و با تنظیم روی لید 2 و دمای بدن هم با استفاده از ترمومتر دیجیتالی از طریق رکتوم در تمام مراحل تحقیق ثبت شد. در گروههای 4 گانه (هر گروه شامل 10 موش) بعد از القاء بی هوشی با تزریق داخل صفاقی پنتوباربیتال سدیم با دوز(50mg/kg) ، ابتدا اپی نفرین با دوزهای ?g/kg/min64 و 30 ،20 ،15 ،10 ،5 ،5/2 بصورت داخل وریدی از طریق ورید دم برای تعیین دوز پایه آریتمی زایی اپی نفرین تزریق شد. با فاصله 10 دقیقه بعد از تعیین دوز پایه آریتمی زایی اپی نفرین، در گروه کنترل نرمال سالین و در گروههای درمانی به ترتیب در گروه دوم ترامادل (5mg/kg) در گروه سوم مدتومیدین 0.1mg/kg)) و در گروه چهارم ترکیب مدتومیدین (0.1mg/kg) و آسپرومازین (2.5 mg/kg) بصورت داخل وریدی از دم تزریق شد و بدنبال آن مجدداً دوز آریتمی زایی اپی نفرین تعیین شد و اثرات اپی نفرین بر ریتم، ضربان قلب، سرعت تنفس و امواج الکتروکاردیوگرام بررسی شد. در گروه اول (گروه کنترل) دوز آریتمی زایی پایه و درمانی اپی نفرین از لحاظ آماری اختلاف معنی داری نداشت. در گروه دوم تجویز ترامادل دوز آریتمی زایی اپی نفرین را بطور معنی داری (p?0.05) افزایش داده و اثرات این دارو در برابراپی نفرین حفاظتی است. همچنین این دارو باعث کاهش سریع اولیه در ضربان قلب و سرعت تنفس می شود. در گروه سوم دوز آریتمی زایی اپی نفرین پس از تجویزترکیب مدتومیدین افزایش یافت و مانع از بروز آریتمی های قلبی شد. در ضمن ضربان قلب و سرعت تنفس کاهش یافت. در گروه چهارم نیز ترکیب مدتومیدین- آسپرومازین دوز آریتمی زایی اپی نفرین را افزایش داده و می تواند جلوی بروز آریتمی های ایجاد شده طی بی هوشی با پنتوباربیتال سدیم را بگیرد. تزریق ترکیب این دو دارو یک حالت ثبات نسبی در ریتم و ضربان قلب و سرعت تنفس و امواج الکتروکاردیوگرام ایجاد می کند. نتایج این بررسی نشان داد که در موشهای صحرایی نر بی هوش شده با پنتوباربیتال سدیم، ترامادل و مدتومیدین به تنهایی و زمانی که مدتومیدین با آسپرومازین سبب کاهش اثر آریتمی زایی اپی نفرین می شوند.