شعر، زبان دل و زاییده ی احساسات آدمی است و شاعر کسی است که این احساسات و عواطف را با زبانی مخیّل و موزون در ساختاری مطلوب بیان می کند. محمدعلی بهمنی یکی از بزرگترین غزل سرایان معاصر است که با سرودن غزل های نیمه سنتی گامی مهم در طول حرکت شعر معاصر برداشت و بر غزل سرایان جوان تأثیر عمیقی به جا گذاشت. این پژوهش به بررسی پنج عنصر شعری در آثار محمدعلی بهمنی شاعر غزل سرای معاصر پرداخته است و شامل 6 فصل می باشد: فصل اول، نگاهی گذرا به زندگی و آثار بهمنی دارد. فصل دوم به بررسی عنصر عاطفه به عنوان اساسی-ترین عامل پیدایی شعر اختصاص یافته است و شامل مهمترین مضامین شعری، از جمله: غم و عشق، تنهایی، غزل و....می باشد. در فصل سوم به نقد و تحلیل صورت های خیال در شعر بهمنی از جمله: تشبیه، استعاره، تشخیص، مجاز، نماد و ... پرداخته شده است. فصل چهارم، ویژگی های زبانی شاعر از جمله: شیوه و میزان استفاده از لغات قدیم و جدید فارسی، به کارگیری لغات بیگانه، محلی و ساختن ترکیب های جدید را بررسی می کند. در فصل پنجم بحث مفصلی در مورد انواع موسیقی شعری مانند: بیرونی، درونی، کناری، معنوی آمده است. و در نهایت در فصل ششم ساختمان و شکل شعری بهمنی مورد بررسی و بازکاوی قرار گرفته است.