باتوجه به اینکه امروزه در ایران تمایل زیادی در خصوص مصرف غذاهای جدید و استفاده و تجربه از غذاهای سایراقوام وفرهنگها(بویژه ماکارونی)بوجود امده و این استفاده با خود تغییرات فرهنگی به همراه داشته است، لذا ضرورت دارد تا ازمنظرعلوم اجتماعی، بویژه از دیدگاه مردم شناسی موضوع تغذیه و خوراک مورد توجه،تعمق و مطالعه قرارگیرد.براین اساس اینجانب سعی نموده ام تا از منظرمردم شناسی دلایل مصرف ماکارونی توسط برخی از شهروندان تهرانی را مورد مطالعه قرار داده و پیامدهای فرهنگی – اجتماعی این رویکرد را ارزیابی نمایم و پاسخگوی اینگونه سئوالات باشم که چرا و به چه میزان برخی از مردم، ماکارونی استفاده می نمایند و آیا با استفاده از ماکارونی و تغییر در نوع خوراک و تعذیه تغییر در آداب و رسوم و باورها آنها نیز صورت می پذیرد؟چرا که در این رابطه، این باور وجود دارد علاوه بر نیاز آدمی به موادغذایی و اهمیت غذا، آداب و رسوم تغذیه نیز از اهمیت خاص خود برخوردارند و فرهنگ و محیط اجتماعی و جغرافیای حاکم برجامعه، تعیین کننده آن خواهند بود که افراد چه چیزهایی بخورند و از خوردن چه چیزهای خودداری نمایند. و این در شبکه پیچیده و نامرئی ساخت یک فرهنگ قرار دارد که خوردن برخی چیزها را ممنوع و برخی دیگر را واجب می داند. براین اساس موضوع جنبه های مردم شناختی ماکارونی درفرهنگ غذایی حاضر،جهت تحقیق انتخاب گردید و با تاکید بر مکتب ساختی – کارکردی بویژه بهره گیری از نظریه مثلث آشپزی«لوی استرواس» و بوسیله 200 پرسشنامه از شهروندان تهرانی منطقه 16 تهران، محله نازی آباد در این خصوص پرس وجو به عمل آمد.