پژوهش حاضر با هدف بررسی سیاست های پذیرش دانشجویان بومی در دانشگاههای ایران انجام گرفته است. جامعه ی آماری این پژوهش شامل دو گروه از مدیران ارشد آموزش عالی و دانشجویان ورودی 1388 چهار دانشگاه الزهرا، شیراز، هرمزگان و مازندران بود. نمونه ی آماری دانشجویان، حجم 215 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به صورت نمونه گیری طبقه ای انتخاب و با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته ی داده ها، جمع آوری شده است. علاوه بر آن با 6 نفر از مدیران ارشد آموزش عالی کشور به صورت هدفمند و با استفاده از مصاحبه ی نیمه ساختار یافته به بررسی ابعاد مختلف سیاست پذیرش دانشجوی بومی پرداخته شد. ضمنا برای بررسی وضعیت موجود دانشجویان بومی در دانشگاههای کشور ازآمار، اسناد و مدارک موجود در سازمان سنجش و آموزش کشور نیز استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های کمی، از آمار توصیفی و استنباطی و برای تجزیه و تحلیل داده های کیفی (مصاحبه)، از تجزیه و تحلیل استقرایی استفاده شده است. اما از بعد تحلیلی و از منظر عرضه کنندگان (مدیران ارشد آموزش عالی) و متقاضیان آموزش عالی (دانشجویان) این نوع سیاست پذیرش مانعی برای تبادل فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها محسوب می شود که ممکن است منجر به شناخت کمتر اقوام از یکدیگر شده و این امرتا حدودی باعث کاهش انسجام و همبستگی ملی خواهد شد. علاوه براین در این تحقیق نشان داده شده است علی رغم اینکه مدیران آموزش عالی فکر می کنند که پذیرش دانشجوی بومی در دانشگاهها منجر به کاهش آسیب های اجتماعی در بین دانشجویان می شود ولی دانشجویان چنین نظری ندارند. اگر چه هر دو گروه از دانشجویان و مدیران آموزش عالی فکر می کنند که این سیاست منجر به حل مشکل خوابگاه و کاهش هزینه های اقامتی و معیشتی دانشجویان و خانواده ها می شود، اما دانشجویان بر این باورند که بومی گزینی شانس به دست آوردن شغل مناسب برای دانشجو را در حد متوسطی مهیا می کند. همچنین مدیران و دانشجویان تاکید داشتند که روش بومی گزینی به دلیل توزیع افراد نخبه در کشور باعث ارتقاء و همسانی کیفیت دانشگاه ها و جذب هیئت علمی قوی و افزایش سطح علمی دانشجویان می شود. به علاوه عقیده ی دانشجویان و مدیران در این مورد که با اتخاذ سیاست بومی گزینی برای همه ی اقشار جامعه به منظور رسیدن به آموزش عالی، امکان برابر و یکسانی بوجود می آید، مخالف یکدیگر است. دانشجویان معتقد هستند که این روش موجب عدالت در پذیرش دانشجو نمی شود اما مدیران آموزش عالی کشور معتقد هستند که با این روش به عدالت آموزشی دست خواهیم یافت.