نظام نسبتاً متمرکز آموزش و پرورش کشور ما در سال های گذشته وصول به اهداف حقیقی تعلیم و تربیت را به آسانی ممکن نمی ساخت، محصول تعلیم و تربیت کشور نتوانسته بود رضایت خاطر بسیاری از ناظران تربیتی را جلب کند. فضای مدارس ایران به دور از جوشش حقیقی علمی و تحقیقی و شادابی های انسانی و روابط دوستانه و صمیمانه ی بین شاگرد و معلم بود. اما در سال های اخیر با ابتکار صاحب نظران آموزش و پرورش اجرای فعالیت های فوق برنامه و مکمل برای جبران کاستی های موجود در تعلیم و تربیت رسمی کشور موثر واقع شده است. در پژوهش حاضر که از نوع مطالعه ی موردی می باشد؛ با استفاده از تحلیل کیفی تلاش شده است تا به تعیین چگونگی برگزاری فعالیت های فوق برنامه در مدارس شبانه روزی پرداخته شود این پژوهش برای دو گروه معلمان و دانش آموزان انجام گرفت و سه سئوال پژوهشی: 1) معلمان و دانش آموزان درک خود از مفهوم فعالیت های فوق برنامه را چگونه توصیف می کنند؟ 2) معلمان و دانش آموزان درک خود از اهداف برگزاری کلاس های فوق برنامه را چگونه توصیف می کنند؟ 3) آیا برگزاری کلاس های فوق برنامه در مدارس شبانه روزی با نیازها و علایق دانش آموزان این مدارس تطابق لازم را دارد؟ برای هر دو گروه در قالب مضمون مطرح و نظرات مصاحبه شوندگان در قالب درون مایه های مربوط به هر مضمون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که، اکثریت معلمان شناخت و آشنایی لازم با مفهوم و اهداف فعالیت های فوق برنامه را داشتند و این امر بیشتر متأثر از رشته تحصیلی و رشته تدریس آنها بود، اما آشنایی دانش آموزان از موضوع و اهداف فوق برنامه ساده و محدود به کلاس های فوق برنامه ای بود که در آنها حضور مستمر داشتند. در خصوص سئوال پژوهشی «3» اکثر معلمان به حساسیت شرایط سنی و محیطی دانش آموزان مدارس شبانه روزی اذعان و با رعایت اصل تنوع در فعالیت ها سعی در ارضاء استعدادها و نیازهای دانش آموزان داشتند و دانش آموزان نیز در مصاحبه های خود از نحوه ی برگزاری کلاس های فوق برنامه اظهار رضایت داشتند.