دانش و سرمایه فکری به عنوان منابع اولیه و اصلی سازمان هستند. در صورتی که در مقایسه با آن ها دارایی های محسوس همانند زمین،ماشین آلات و تجهیزات به ندرت دارای ارزش اند. اخیراًّ در سازمان ها مدیریت دانش به عنوان حوزه جدا ظاهر شده است و اغلب به عنوان عامل پیش رونده سازمان ذکر می شود.با اجرای موفق تکنیک های مدیریت دانش سازمان ها قادر به اجرای هوشمندانه برای حفظ کردن مزیت های رقابتی به وسیله توسعه دارایی های دانشی هستند. مطالعات بسیار وسیعی در مورد مسایل مرتبط به این فرایند همانند:نوآوری،توسعه،وضع قوانین،ذخیره،پخش کردن،تسهیم و استفاده از دانش وجود دارد. در سال های اخیر تلاش های زیادی در مورد مدل جامع برای مدیریت دانش صورت گرفته است. با وجود این شواهد تجربی اندکی در مورد تأثیرات زیر ساختار دانش و فرایندهای آن بر عملکرد دانش وجود دارد. این پژوهش در نظر دارد این ناهماهنگی را با نشان دادن ارتباط بین زیر ساختار مدیریت دانش و فرایند و عملکرد آن روشن کند. هدف اصلی این پژوهش تأثیر زیر ساختار مدیریت دانش و فرایندهای آن بر عملکرد مدیریت دانش است.که این پژوهش در شرکت فولاد خوزستان انجام شده است. در این مطالعه نظرات 100 نفر از مدیران و مسئولین واحدهای شرکت، گردآوری و تحلیل شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. بررسی نظرات نشان داد که فرایند دانش و زیر ساختار دانش بر عملکرد مدیریت دانش تأثیر مستقیم می گذارند و زیر ساختار دانش از تأثیر و اهمیت بیشتری نسبت به فرایند دانش برخوردار است.