تحقیق حاضر نمایهای از نیازهای زبان تخصصی دانشجویام زبان عربی را در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، و دکترا و نیز عقاید اساتید رشته مذکور را در این زمینه بدست میدهد. 77 دانشجوی کارشناسی، 35 دانشجوی کارشناسی ارشد، 8 دانشجوی دکتری و 7 استاد زبان عربی در این تحقیق شرکت نمودند. پرسشنامه هایی به این افراد داده شد و با بعضی از آنها در رابظه با میزان و شکل نیازهای آنها از نظر 4 مهارت اصلی شنیدن، خواندن، گوش کردن و نوشتن مصاحبه بعمل آمد. همانگونه که انتظار میرفت نیازهای این گروه از دانشجویان در سطح لیسانس و سپس تحصیلات تکمیلی و بویژه سطح دکترا تفاوت فاحشی داشت. به نظر میرسد که برخلاف دانشجویان دکتری، دانشجویان کارشناسی دیدگاه واقع بینانه ای نسبت به نیازهای زبان تخصصی خود ندارند. مشخص شد که دانشجویان کارشناسی به تلفیقی از چهار مهارت و ارایه آن در کلاسهای زبان تخصصی خود معتقد بودند. علیرغم توضیحات واضح در مورد پر نمودن پرسشنامه ، از یک سو و تحلیل مصاحبه ها از سوی دیگر نشان داد که دانشجویان کارشناسی در بیان نظراتشان بیشتر تاکید بر زبان عمومی داشتند تا تخصصی. این مساله بخوبی در مصاحبه ها عیان بود زمانی که آنها از روند اصلی مصاحبه از زبان تخصصی به سوی زبان عمومی متمایل می شدند و بنابراین محقق مکررا به آنها مساله مورد نظر را خاطر نشان می کرد. اکثر دانشجویان ارشد هیچیک از چهار مهارت را بعنوان مهارت اصلی مورد نیاز خود معرفی نکردند. دانشجویان دکتری دو مهارت " شنیدن" ، و "خواندن" را بعنوان مهمترین مهارتهای مورد نیاز رشته خود عنوان کردند. نتایج پرسشنامه ها و مصاحبه ها نشان دادند که تنها مهارتی که اساتید زبان عربی بعنوان مهمترین مهارت عنوان کردند مهارت "خواندن" بودچرا که دانشجویان در تمام سطوح کم و بیش با موقعیتهایی روبرو می شوند که به این مهارت نیاز پیدا می کنند.