بی شک اعطای کاربری هوشمندانه و منطبق با هویت و ساختار یک بنای تاریخی همچون دمیدن روح است به کالبدی بی جان که این مهم باید همسو با زدودن زخمهایی باشد که گذشت زمان و حوادث گوناگون بر پیکره بنا وارد ساخته اند. این تفکر اساس برخورد ما با بنای حمام درویش دماوند است . در حقیقت در این پروژه ما در جستجوی راهکاری برای نجات بخشی و باززنده سازی بنای حمام درویش دماوند هستیم ،بنایی که به دلیل قرارگیری درموقعیت خاصش همچون شهری توریستی که مجاور بزرگترین و پرجمعیت ترین شهر ایران است می تواند خودنمایی کند و به طریقی گوشه ای ازنیازهای انسان معاصر را در عصر جهانی شدن مرتفع سازد. در این میان سعی کرده ایم تا ابتدا به شناختی اجمالی از موقعیت شهر و بستری که بنا در آن متولد شده است برسیم ،سپس اقدام به شناخت بنای حمام درویش چه از بعد سازه ای و معماری و چه از بعد عملکردی کرده ایم و در این میان نیم نگاهی به ویژگیهای معماری حمامهای تاریخی انداخته ایم . پس از این شناخت آنچه بسیار اهمیت داشته درکی عمیق از آسیبهای بنا چه در مقیاس بافت پیرامون و چه در مقیاس جزء به جزء بنا بوده است که در نهایت خط مشی ما را در ارائه طرح مرمت کارامد و متناسب با بنا تعیین کرده است. خوشبختانه آسیبهای سازه ای این بنا جز چند مورد محدود بوده و بیشتر آسیبهای منظری و هویتی و بعضا موضعی است که بنا را آزرده خاطر کرده است. سپس قبل از ارائه طرح مرمت اقدام به بررسی و جمع آوری اطلاعات آماری و مبانی نظری برای تعیین کاربری جدید بنا کرده ایم تا بر اساس نتایج آن طرح مرمت پیشنهادی همسو با عملکرد آتی بنا باشد. درنهایت براساس اطلاعات جمع آوری شده و با در نظر گرفتن مشکلات و محدودیتهایی که در همه ی ابعاد اداری و اقتصادی و فرهنگی جامعه ی ما رخنه کرده است ،کاربری موزه یافته های باستانشناسی حوزه شمال استان تهران را پیشنهاد کرده ایم که نه تنها پایه گذار متودولوژی آموزشی در زمینه میراث فرهنگی و تاریخی خواهد بود بلکه نقشی مهم در اطلاع رسانی مردم شهر دماوند و شهرهای مجاور آن خواهد داشت. در بخش آخر که بخش باززنده سازی است سعی شده تا علاوه بر معرفی تجارب موجود در کشور، تجاربی جدید در معماری داخلی بنای تاریخی فراتر از یک معرفی ساده پیشنهاد شود.طراحی ویترینهای متنوع و طراحی نورپردازی و استفاده از متریالهای نوین بخشی از طرحهای معماری داخلی این بنا است .