از آن جا که تمایل انسان برای نگه داری جوندگانی مانند هامستر، خرگوش و سنجاب به عنوان حیوانات خانگی رو به افزایش است، و خطر انتقال برخی از بیماری های قارچی از حیوان به انسان نیز وجود دارد، بررسی عوامل قارچی بیماری زای موجود در پوست و پوشش مویی این حیوانات حائز اهمیت فراوان است. هامستر طلایی (سوری)، معمول‎ترین هامستر مورد استفاده در تحقیقات و نگه‎داری به عنوان حیوان خانگی است و در میان سایر گونه ها از اندازه ی بزرگ تری برخوردار است. در این مطالعه که به منظور تعیین قارچ ها و انگل های سطح پوست و موی هامستر طلایی (سوری) با نام علمی(mesocricetus auratus) (در شهر مشهد) انجام شد، نمونه های پوست و موی اخذ شده از 60 هامستر مورد بررسی قرار گرفتند. نتیجه ی کلی مطالعه ی حاضر نشان دهنده ی آلودگی نمونه های پوست و موی هامسترهای مورد مطالعه به 25 جنس و گونه ی قارچی و هم چنین یک جنس انگلی (جرب دمودکس) است. در مطالعه ی حاضر علاوه بر میزان شیوع این آلودگی ها در هامسترهای سالم و بیمار، اثر عومل خطر بالقوه ی زیر بر میزان شیوع و بروز هر یک از این 26 جنس و گونه ی قارچی و انگلی، مورد ارزیابی آماری قرار گرفت؛ سن، جنس، بستر (پوشش کف بستر)، محل نگه داری و سبک زندگی (انفرادی یا جمعی). در هامسترهای مورد مطالعه در این تحقیق، بیش ترین میزان آلودگی مربوط به رایزوپوس بود که 50% هامسترها آلودگی به این قارچ را نشان می دادند. کم ترین میزان آلودگی متعلق به قارچ های اولوکلادیوم، آکرومونیوم، آئروبازیدیوم، رودوتورلا، تریکوتشیوم و سودوآلشریا بود که میزان آلودگی به هر کدام از آن ها 7/1% بود. در این مطالعه میزان آلودگی پوست و موی هامستر به انگل های خارجی مورد بررسی قرار گرفت. تنها انگل خارجی جداشده از نمونه های پوست و مو در هامسترهای مورد مطالعه، انگل دمودکس بود. میزان آلودگی به دمودکس در هامسترهای مورد مطالعه در این تحقیق 5% بود که معادل 3 هامستر از 60 هامستر مورد مطالعه می باشد.