سیانید از سموم مهلکی است که بواسطه ی دفع نامناسب فاضلاب های صنعتی می تواند وارد محیط زیست شده و موجب تلفات سنگینی شود. بدلیل روشهای دفع معمول، محیط زیست آبزیان نیز می تواند تحت تاثیر قرار گرفته و مرگ دسته جمعی ماهیان را در پی داشته باشد. هدف از این تحقیق بررسی هیستوپاتولوژیک مسمومیت مزمن با سیانید در بافتهای آبشش، کبد، کلیه و مغز بوده است. برای انجام این بررسی، تعداد 75 ماهی کپور یک اندازه (10+-60 گرم) در سه گروه قرار گرفتند که گروه 1 به عنوان گروه کنترل، گروه 2 با دوز 0.2 mg/lit و گروه 3 با دوز 0.4 mg/lit با تعداد ماهی یکسان تعیین شدند. در مقایسه ی شاخص های آبششی، گروه 1 (کنترل) و 2 مشخص شد، میزان نکروز اپی تلیوم در گروه 2 به شکل معنی داری بیشتر از گروه 1 بوده است (p<0.05) و در سایر شاخص ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در مقایسه ی گروه 3 با گروه 1 و 2، در سایر شاخص ها، گروه 3 بطور معنی داری بیشتر از گروه 1 و 2 بود(p<0.05) . در مقایسه ی شاخص های کبدی و کلیوی گروه 1 و 2، در سایر شاخص ها، گروه 2 بطور معنی داری بیشتر از گروه 1 بود (p<0.05). در مقایسه ی گروه 2 و 3 نیز در سایر شاخص ها، گروه 3 بطور معنی داری بیشتر از گروه 2 بود (p<0.05).در مقایسه ی شاخص های مغزی، در سایر موارد، بجز تغییرات ایسکمیک سلول های عصبی، گروه 2 بطور معنی داری بیشتر از گروه 1بود (p<0.05). در سایر شاخص های مغزی، گروه 3 بطور معنی داری بیشتر از گروه1و 2 بود (p<0.05). نتایج حاضر، نشان می دهد که افزایش دوز سیانید با ایجاد ضایعات بافتی ارتباط مستقیم دارد و بیانگر کاهش کارایی بافت ها در اثر مسمومیت با سیانید می باشد.