پایداری سود به معنای استمرار سود جاری است. در جهت رسیدن به سودهای پایدار، مدیریت سعی می کند نوسانات دوره ای سود را حذف نماید و سود گزارش شده سالانه را با یک نرخ رشد ثابت مدیریت نماید تا دورنمای آتی شرکت مطلوب بنظر برسد. هرچه پایداری سود بیشتر باشد، یعنی شرکت توان بیشتری برای حفظ سودهای جاری دارد و فرض می شود کیفیت سود شرکت بالاتراست. بنابراین انتظار می رود مدیریت سود باعث تداوم بیشتر این رقم در گزارشهای مالی گردد. این اثرات، ممکن است در سودهای گذشته و آینده نمایان شود که در واقع ثبات سود یک شرکت می تواند نشانه ای از عملکرد مطلوب آن باشد. هدف این تحقیق بررسی اثرات هموارسازی سود بر پایداری سود شرکتهاست. در این تحقیق اطلاعات مربوط به 95 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طول سالهای 1384 تا 1388 گردآوری و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. جهت تعیین سطح هموارسازی سود شرکتها، از روش برآورد اقلام تعهدی اختیاری با استفاده از مدل تعدیل شده جونز(1991) استفاده شد. پایداری سود شرکتها نیز از طریق الگوی رگرسیونی دچو و دیچو(2002) اندازه گیری شد. نتایج حاکی از این بود که پایداری سود شرکتهای هموارساز بیش از پایداری سود شرکتهای غیرهموارساز است. از طرفی آزمونها نشان دادند که در شرکتهایی که شواهد هموارسازی سود وجود داشته است؛ در مقایسه با سایر شرکتها، سود هر سهم پایدارتری در آینده اعلام نموده اند و در مجموع هموارسازی سود باعث افزایش پایداری سود هر سهم آتی شده است.