جامعه ی بشری به دلیل استفاده ی غیرمنطقی ا نسان از منابع طبیعی، با تهدیدهای بی سابقه ای مواجه است. انسان به طور فزاینده ای به دنبال استفاده از ظرفیت های جهان برای انجام فعالیت های خود است و به طور آشکار باعث کاهش و از بین بردن اکوسیستم های طبیعی و گونه های شده است. در این میان بی شک سنجش از دور به عنوان یکی از ابزارهای ضروری برای تعیین تغییرات در اشکال گوناگون تنوع بیولوژیکی، در طول زمان مطرح است. روش های زیادی برای تعیین تغییرات در جنگل ها و مناطق حفاظت شده، با استفاده از تصاویر ماهواره ای وجود دارد. در این تحقیق پس از معرفی روش های مختلف تعیین تغییرات و بیان معایب و مزایای هرکدام، با استفاده از روش amuse تغییرات منطقه ی جنگلی و حفاظت شده ی پارک ملی گلستان را مورد بررسی قرار خواهیم داد. این روش نخستین بار در سال 2009، توسط fraser ارائه شد و توسط سازمان حفاظت از پارک های ملی و مناطق حفاظت شده کانادا، در پارک های کانادا و به هدف حفظ و صیانت از پارک های ملی، پیاده سازی شد. هدف این مطالعه بومی سازی روش amuse، برای پارک های ملی ایران است. عوامل تنش زای داخلی و خارجی بسیاری که این مناطق حفاظت شده بسیار مهم را تحت تاثیر قرار می دهد، انگیزه بومی سازی این روش در کشف تغییرات پارک های ملی است. در روش amuse، از متد آنالیز بردار تغییرات (cva) برای تعیین وقوع تغییر و از signature extension برای تعیین ماهیت تغییر استفاده شد. همچنین بررسی پارامتر های بومی سازی در دقت روش نیز مدنظر قرار گرفته است. ورودی های این تحقیق دو تصویر لندست از منطقه ی مربوط به سال های 1998 و 2010 است که تغییرات در این بازه ی زمانی به روش اتوماتیک، با دقت 75% مشخص شده است و نتیجه این کشف تغییرات مشخص کردن مناطقی است که بنا به دلایل طبیعی و یا غیر طبیعی دچار تخریب شده اند، تا بتوان با هشدار های بهنگام جلوی تخریب بیشتر این گنجینه طبیعی را گرفت. کلمات کلیدی: signature extension، cva، amuse، تغییر بیولوژیک