: توجه به بافت های کهن و فرسوده شهری بعنوان بافت های مسئله دار، سابقه دیرینه نه فقط در ایران بلکه در جهان دارد. ساماندهی و بهبود این بافت ها که اغلب در مرکز و هسته تاریخی شهر قراردارند، بهترین روش برای دستیابی به توسعه پایدار شهری است. تعیین شاخص های شناسایی نوع فرسودگی بافت های فرسوده به منظور تشخیص مناطق اولویت دار توسعه، مستلزم نگاه کل نگرانه و سیستمی حاکم بر جغرافیا می باشد، این شاخص ها با آینده نگری در طبیعت شرایط حاکم بریک جمعیت و یا ناحیه را ارزیابی می کنند. در این راستا gis با توجه به توابع، الگوریتم های کاربردی و توانائی هایی که دارد، قادر است بعنوان ابزاری کارامد، مدیریت بافت های فرسوده را در راستای فائق آمدن به دغدغه های مذکور یاری رساند. تحقیق حاضر بر اساس روش توصیفی - تحلیلی و با تاکید بر جنبه کاربردی آن و با استفاده از داده های فراهم آمده در پایگاه سیستم اطلاعات جغرافیایی شهرداری سنندج انجام گرفته است. محله مورد مطالعه درتحقیق حاضر سرتپوله شهر سنندج می باشد، این محله به جهت دارا بودن فاکتور های شاخص فرسودگی انتخاب شده است. در راستای دستیابی به هر یک از الگوی های بهینه مدیریت بافت های فرسوده محله مورد مطالعه اعم از بهسازی، نوسازی، بازسازی و ... براساس شاخص های اصلی شناسایی نوع فرسودگی بافت های فرسوده شهری لایه های متعدد اطلاعاتی نظیر نقشه قیمت، نقشه قدمت ابنیه، نقشه دسترسی ها، نقشه تعداد طبقات، نقشه شیب معابر محله، نقشه کاربری ها، نقشه مساحت قطعات بافت محله، نقشه پوشش معابر، نقشه نوع مصالح بافت و... تولید گردیدند. نتایج پژوهش در بررسی دو روش فازی اعمال شده (wlc & owa) نشان می دهد که روش wlc علیرغم سادگی آن، دارای معایبی می باشد، ازجمله اینکه این روش با پیش برآورد همراه است در حالی که الگوریتم owa با استفاده از وزن های درجه ایی این قدرت را به تصمیم گیر می دهد که عوامل مهمتری را که از نظر او شناسایی نوع ومیزان فرسودگی بافت های فرسوده محله مورد مطالعه را بیشتر تحت تاثیر قرار می دهند با همان اهمیت در مسئله قرار دهد. از این جهت، نتیجه حاصل از روش owa نسبت به روش دیگر، در شناسایی نوع ومیزان فرسودگی بافت های فرسوده برای ارائه راهکارهای بهینه مداخله (بهسازی، نوسازی، بازسازی و ... ) از کارایی و دقت بیشتری برخوردار است.