امروزه آموزش و پرورش در دستان معلمانی است که نقش سازنده ای در تربیت نیروی انسانی آینده دارند. تقویت و بهبود کیفیت نیروی انسانی در گرو تأمین نیازهای این قشر جامعه در جهت رضایت شغلی و افزایش سرمایه های اجتماعی مثبت آنان است که به نوبه خود از جمله نیازهای اساسی جامعه و از وظایف نهاد آموزش و پرورش می باشد. دراین تحقیق به بررسی سطح و عوامل موثر بر رضایت شغلی معلمان در ارتباط با سرمایه اجتماعی پرداخته شده است. جامعه آماری کلیه معلمین نواحی آموزش شهر یزد می باشند که تعداد 188نفر از آنان با استفاد ازروش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شده و به سوالات پرسشنامه که اعتبار آن از طریق صوری و پایایی آن با آلفای کرونباخ سنجیده شده پاسخ دادند. داده های گرد آوری شده نیز از طریق نرم افزار spss و توسط آزمونهای استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت . نتایج حاکی از وجود رضایت نسبی در بین معلمان است که رابطه معناداری با جنسیت و مقاطع آموزشی نشان داده است. به طوریکه میزان رضایت در زنان و مقاطع تحصیلی پایین تر و همچنین در سطح غیرآماری در بین مجردین، سطوح تحصیلی پایین و ناحیه یک، بیشتر مشاهده شده است و نیز با افزایش سابقه کاری و ثبات مکانی افزایش می یابد. رضایت شغلی در این پژوهش همبستگی قوی با سرمایه اجتماعی و به ویژه با بعد هنجاری آن دارد به طوریکه با افزایش آن میزان رضایت شغلی نیز بیشتر می شود. مدل رگرسیونی نیز نشان میدهد حمایت عاطفی، احساس اثربخشی، همکاری با مسئولین ، تفریحات گروهی و جنسیت حدود 46 درصد از تغییرات رضایت شغلی را تبیین می کنند. بنابراین با توجه به نتایج، تأمین رضایت شغلی بیش از هر چیز با تقویت زمینه روحی و بعد اخلاقی آن ضرورت می یابد. لذا در این راستا می توان با مشارکت بخشی هر چه بیشتر در کارکنان از طریق اختصاص وام هایی برای دایر کردن مدارس غیرانتفاعی، تقویت روابط معلمین با مسئولان و برگزاری جلساتی با حضور معلمان در جهت رفع مشکلات آموزشی و تقویت احساس اثربخشی آنان و نیز تأمین ثبات سکونتی کارکنان، توزیع عادلانه امکانات در نواحی مختلف کاری و جلوگیری از تبعیض ها، به توسعه هرچه بیشتر رضایت شغلی معلمان کمک نمود.