پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه کمال گرایی، خودکارآمدی و اضطراب با تعلل ورزی آموزگاران زن و مرد انجام شده است. این پژوهش از نوع همبستگی، و با حجم نمونه شامل 200 نفر از آموزگاران زن و مرد (100 نفر زن و 100 نفر مرد) شهر اندیمشک در سال تحصیلی 90- 1389 بود، که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل؛ پرسش نامه های کمال گرایی اهواز (aps)، خودکارآمدی شرر و آدامز (1998)، اضطراب (anq) و تعلل ورزی شوارزر و همکاران (2000) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آماری؛ ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. یافته ها نشان داد که؛ بین کمال گرایی و تعلل ورزی در کل آموزگاران و همچنین، در آموزگاران زن و آموزگاران مرد رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین، بین خودکارآمدی و تعلل ورزی در کل آموزگاران رابطه منفی معنی داری وجود دارد و این نتیجه در مورد آموزگاران زن و آموزگاران مرد نیز مشاهده شد. علاوه بر این، بین اضطراب و تعلل ورزی در کل آموزگاران رابطه مثبت معنی داری وجود دارد و این یافته در مورد آموزگاران زن و آموزگاران مرد نیز وجود دارد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، از بین متغیرهای کمال گرایی، خودکارآمدی و اضطراب به عنوان متغیرهای پیش بین تعلل ورزی؛ در کل آموزگاران، متغیرهای خودکارآمدی، کمال گرایی و اضطراب؛ در آموزگاران زن، خودکارآمدی، اضطراب و کمال گرایی، و همچنین، در آموزگاران مرد، خودکارآمدی و کمال گرایی، به ترتیب پیش بینی کننده برای تعلل ورزی بودند و متغیر اضطراب در پیش بینی کنندگی تعلل ورزی آموزگاران مرد، نقشی ایفا نمی کند.