این تحقیق بین 120 زبان آموز دختر در مجتمع فنی تهران (واحد لاهیجان) اجرا شد که این تعداد از بین 180 نفر بر اساس عملکردشان در امتحان ketانتخاب شده و تصادفا در 4 گروه آزمایشی قرار داده شده بودند. محتوای یکسان در هر 4 گروه در طی 15 جلسه توسط مدرس/محقق تدریس شد و تفاوت در روش تدریس لغت به 4 گروه بود. در گروه اول لغت به صورت یک گروه وابسته معنایی و از طریق یادگیری تصادفی تدریس شد. گروه دوم لغت را به صورت یک گروه وابسته معنایی اما از طریق یادگیری تعمدی دریافت کردند. گروه سوم لغت را به صورت گروه غیر وابسته معنایی و از طریق یادگیری تعمدی تجربه کردند درحالیکه در گروه چهارم لغت به صورت گروه غیروابسته معنایی اما از طریق یادگیری تصادفی تدریس شد. یک پس آزمون واژگان در همان حیطه محتوایی در انتهای تدریس به 4 گروه داده شد و نمره میانگین همه گروهها در پس آزمون مورد آنالیز واریانس دوطرفه قرار گرفت که منجر به رد شدن هر 4 فرضیه صفر این تحقیق گردید. نتیجه آنکه ارائه کلمات به صورت گروه غیر وابسته معنایی و از طریق یادگیری تعمدی در اکتساب لغات دانشجویان در مقایسه با طرق های دیگر موثرتر بود.