یکی از مهم ترین معیار ها برای سنجش توسعه یافتگی یک کشور، میزان اهمیت و اعتباری است که زنان در آن کشور دارا هستند. در جوامع پیشرفته تر و توسعه یافته تر، حضور زنان موثر تر و پررنگ تر است. از این رو، وجود نابرابری های جنسیتی در جهان، امری است که دستیابی کشور ها به توسعه را با مشکل روبرو می کند و کشورهای در حال توسعه بیش از کشورهای پیشرفته از این مسئله رنج می برند. توسعه انسانی به عنوان شاخصی برای میزان توسعه یافتگی کشورهای جهان، هر ساله توسط undp منتشر می شود. برخلاف رشد اقتصادی که یک مفهوم صرفا کمی است، توسعه بیشتر یک مفهوم کیفی بوده و مفهومی جامع تر از رشد را در بر می گیرد. از این رو، معیارهای اندازه گیری توسعه علاوه بر ابعاد کمی، دربر گیرنده عوامل کیفی نیز هستند. یکی از مهم ترین شاخص های توسعه، که توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد، مطرح شد، شاخص توسعه انسانی است که از طریق تلفیق نماگرهای امید به زندگی، میزان تحصیلات و سطح درآمد، به صورت یک شاخص مرکب، برای اندازه گیری وضعیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی کشور ها از سال ???? به بعد مورد استفاده قرار گرفت. بنابراین در این پژوهش، بررسی اثر نابرابری های جنسیتی در اشتغال و آموزش، روی شاخص توسعه انسانی، برای سه گروه کشورهای توسعه یافته، در حال گذار و در حال توسعه، مورد مطالعه قرار گرفته است. که از طریق الگوی معادلات همزمان و با استفاده از داده های تابلویی، میزان این اثر گذاری اندازه گیری شده است. نتایج حاصل شده، بیانگر اثر منفی نابرابری ها بر شاخص توسعه انسانی، در هر سه گروه کشور ها است. نکته قابل توجه و دست آورد مهم این پژوهش این است که کاهش نابرابری های جنسیتی در زمینه اشتغال، نسبت به کاهش نابرابری جنسیتی در آموزش، اثر بیشتری بر توسعه اقتصادی کشور ها دارد. از این رو، سیاست های توسعه بیشتر باید در جهت کاهش نابرابری ها و رفع موانع در اشتغال زنان صورت گیرد.