بر اساس نظریه ارتباطی هابرماس، ارتباط متقارن بین کنشگران تعلیم وتربیت یکی ازاصول مناسبات است،ارتباطی که در آن معلم ودانش آموزاز اهمیت یکسانی برخوردارندو تربیت دانش آموزانی منتقدکه مطالب ارائه شده ی کلاسی رابدون پرسش نپذیرند ونسبت به همه موضاعات تردید داشته باشند، اصل دیگری است . مدلی که برای رسیدن به این اصول واصل عدالت در آموزش وپرورش می توان ارائه کرداصلی است مبتنی بر مشارکت واقعی افراد در استدلال و گفتمان برابر واصول رسیدن به این مشارکت عبارتند از:اخلاق مبتنی بر صمیمانه وانسانی بودن رابطه ی معلم ودانش آموز ،عقلانیتی که منجر به خود فهمی ودرک دیگران می گرددو زبان گفتاری به عنوان ابزاری برای اندیشیدن، نقد کردن وبه چالش کشاندن روشهای تدریس دموکراتیک که بر مناسبات برابر میان معلم وشاگرد استوار است، را می توان از روشهای تعلیم وتربیت ارتباطی دانست ورسیدن به تفاهم بین الاذهانی یا اجماع هدف نهایی مناسبات بین کنشگران تعلیم وتربیت از دیدگاه هابرماس می باشد . نظام متمرکز آموزشی حاکم بر آموزش وپرورش، برنامه های درسی سازمان یافته و روش آموزش سخنرانی که حاکم بر مدارس ایران است از جمله موانعی است که اجازه ی بهبود مناسبات بین کنشگران تعلیم وتربیت رادر آموزش وپرورش نمی دهد. نظام آموزشی نیمه متمرکز یا غیر متمرکز، برنامه های درسی انعطاف پذیر و شرایط لازم برای ایجاد موقعیت های مناسب گفتگو و مباحثه عاری از سلطه از راهکاری پیشنهادی می باشد.