اهمیت دوره جوانی و نیز گستردگی اوقات فراغت در میان این گروه سنی حساسیت های خاصی را جهت برنامه ریزی در خصوص اوقات فراغت برانگیخته است. از آنجایی که فعالیت های اوقات فراغت یکی از ضرورت های زندگی دانش آموزان است؛ پژوهش حاضر به بررسی تأثیر برنامه های درسی اوقات فراغت بر مهارت های فراغتی دانش آموزان پرداخته است. از لحاظ طرح تحقیق، پژوهش حاضر در مجموعه تحقیقات شبه آزمایشی قرار می گیرد. طرح شبه آزمایشی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است پژوهش موردی تک گروهی با پیش آزمون-پس آزمون می باشد. جامعه آماری پژوهش، شامل دانش-آموزان پسر دوره متوسطه شهر مشهد می باشد که در فصل تابستان در فعالیت های اوقات فراغت شرکت کرده اند که تعداد آنان 2996 نفر بود که از این تعداد 268 نفر به عنوان نمونه با استفاده از فرمول حجم نمونه کوکران انتخاب شد و روش نمونه گیری در این پژوهش، نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شده است که مهارت های مورد نظر اوقات فراغت را مورد سنجش قرار می دهد. روایی این ابزار به روایی محتوایی رسیده و جهت تعیین پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ برای محاسبه همسانی و هماهنگی درونی یا آزمون هایی که خصیصه های مختلف را اندازه گیری می کنند، استفاده گردید. مهارت های فراغتی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته شامل مهارت های خودآگاهی، آگاهی از فراغت، تصمیم گیری مستقل، مهارتهای اجتماعی و روابط میان فردی و خودنظم جویی می باشد. برای پاسخ به پنج سوال اصلی پژوهش از آزمون t همبسته و برای پاسخگویی به سایر یافته ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه های درسی اوقات فراغت، مهارت های فراغتی دانش آموزان را به طور معناداری افزایش داده است. به عبارت دیگر، می توان گفت که برنامه های درسی اوقات فراغت، بر مهارت های فراغتی دانش آموزان اثر گذار بوده است.