سیل عظیم صادرات نظریات علوم انسانی غرب به حوزه های علمی و فرهنگی دیگر مناطق دنیا از جمله ممالک شرقی و اسلامی باعث شده است که نوعی واکنش منفعلانه در پذیرش و به کارگیری علوم انسانی را شاهد باشیم. به طوری که در حال حاضر اکثر این نظریات خاصه در حوزه ی علوم اجتماعی و بویژه در مدیریت و سازمان، مرزها و چهارچوب های علمی قضاوت و تصمیم سازی را مشخص و تبیین می نماید. این در حالیست که در مقام ثبوت و وقوع، نوعی ناکارآمدی ناشی از بیگانگی این نظریات با حوزه های فرهنگی و معرفتی بومی مشاهده می شود و وقتی در مقام اثبات و واکاوی این ناهمسازی و ناکارآمدی قرار می گیریم، مبادی و غایات این نظریات مورد سوال و ابهام واقع می شود. با این توصیف ضروری است برای یافتن تفسیری درست از ماهیت انسانی و شناختی جامع از ویژگی های انسان، به مبادی و مبانی انسان شناسی و هستی شناسی توحیدی مراجعه نمود. در این جهت، رجوع به قرآن کریم به عنوان مهم ترین محمل گفت و گوی مولوی و ارشادی حضرت حق با انسان طالب، زمینه ای بکر و الگو را برای طراحی مسیر رشد و تعالی فراهم می آورد. این پژوهش در صدد است تا با بهره گیری از روش "تفسیر موضوعی قرآن کریم" که روشی نسبتاً جدید در انجام پژوهش های قرآنی در عرصه علوم انسانی محسوب می گردد، به بررسی رفتارها و ویژگی های قوم بنی اسراییل و متقابلاً نحوه رهبری و شیوه های تعامل حضرت موسی علیه السلام در مواجهه با این قوم بپردازد. پژوهشگر با بررسی 1130 آیه از قرآن کریم، علاوه بر شناسایی رفتارها و ویژگی های این قوم، الگوی رهبری حضرت موسی علیه السلام در مواجهه با این قوم را که در بیان مبین قرآن آمده تبیین نموده است.