شعر انتقادی، گونه ای از انواع ادبی است که شاعر، عیوب و نارسایی های خود، جامعه و حکومت را در آن مطرح می کند. شاعران منتقد، استعداد خود را در جهت خوشامد مخاطب به کار نمی گیرند؛ بلکه از آن، در جهت اصلاح فرد و جامعه استفاده می نمایند. رابطه ی ادبیات و شرایط اجتماعی، از نوع تأثیر و تأثر متقابل است؛ «ادبیات از یک سو، در جامعه تأثیر می گذارد و از جانب دیگر، از آن تأثیر می پذیرد؛ بنابراین، حوادث سیاسی و اجتماعی، با ادبیات، پیوندی ناگسستنی دارد». وقوع انقلاب در یک جامعه، تحولات عمیقی را در سطوح مختلف ایجاد می کند. انقلاب، تحولات ناگهانی و شدیدی است که در اوضاع سیاسی و اجتماعی و اقتصادی روی می دهد و سبب می شود که نظام حقوقی و اجتماعی و اقتصادی مستقر در جامعه، جای خود را به نظام دیگری بدهد. انقلاب اسلامی ایران، نه تنها نظام سیاسی و اجتماعی حاکم را به کلی تغییر داد؛ بلکه باعث ایجاد تحول فکری در مردم نیز شد. انقلاب اسلامی، نقطه ی عطفی بر یکی از مهم ترین برهه های فرهنگ اسلامی ایران است که اگرچه ظاهر آن در سیاست متجلی شده ولی باطن اصیل آن، در عمیق ترین لایه های فرهنگی این جامعه، تحقق یافته و خواهد یافت.