در سال های اخیر توجّهی خاص به ادبیات تطبیقی شده است. این امر باعث می گردد تا اندیشه های دو شاعر یا نویسنده بررسی و مقایسه شود. این پژوهش با تکیه بر مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی که تنها به زمینه های تأثیر و تأثّر اکتفا نمی کند، بلکه به وجود تشابه و تفاوت های میان دو ادیب توجّه دارد، بر آن است که غم و شادی در اشعار احمد شاملو و محمّد ماغوط را بررسی کند. احمد شاملو شاعر مشهور فارسی و محمّد ماغوط شاعر معروف سوری از جمله شاعرانی هستند که ادبیات کشور خود را با شعر سپید آشنا کرده اند. با وجود آن که این دو شاعر هیچ نوع ارتباطی با یکدیگر نداشته اند، امّا مشترکات و تشابهات قابل ملاحظه ای در اشعارشان مشهود است. غم و شادی دو مضمونی هستند که از سپیده دم شعر عربی و فارسی وجود داشته اند. کلمات غم انگیز و عبارات گلایه آمیز، اندوه و ناله در شعر عدّه ای از شاعران کاربرد بیشتری دارد؛ در مقابل برخی دیگر از شاعران از کلمات شادی برانگیز و امید و نشاط، بیشتر سخن به میان می آورند. در شعر ماغوط و شاملو، غم و اندوه انعکاس بیشتری دارد؛ چرا که مشکلات فردی، اوضاع نامساعد سیاسی، آفات و امراض اجتماعی و سایر مشکلات، ناخودآگاه این دو شاعر را به سوی حزن و اندوه فرا می خواند. غم و اندوه این دوشاعر بیشتر جنبه اجتماعی دارد زیرا که این دو، شاعران اجتماعی اند. گذشته از غم و اندوه، این دو شاعر از زیبایی های زندگانی، امید، نور، روشنایی و عشق پر شور انسانی سخن به میان آورده اند. این دو از عنصر طبیعت و رنگ بهره برده وتوانسته اند به خوبی، آن ها را در راستای اهداف شعری خود قرار دهند که این امر باعث شده تا تأثیر بسزایی بر خوانندگان داشته باشد.پژوهش حاضر با ذکر عوامل ظهور و نمود پدیده ی غم و شادی به بررسی و مقایسه ی غم و شادی در اشعار این دو شاعر بزرگ پرداخته است.