قاعده ی فقهی، حکمی بسیار کلّی است که منشاء استنباط احکام محدودتر واقع می شود و اختصاص به یک مورد خاصّ ندارد، بلکه مبنای احکام مختلف و متعدد قرار می گیرد». یکی از این قواعد، قاعده ی درء است که از مشهورترین قواعد فقه کیفری بوده، و در قانون جزا کاربرد فراوانی دارد، به موجب این قاعده، هر گاه در اثر وقوع شبهه ای، اعم از شبهه در موضوع و یا شبهه در حکم، انتساب جرم به متّهم مورد شک و تردید قرار گیرد، قاضی موظف است که از اعمال مجازات، جلوگیری کند. این قاعده از نظر برخی از حقوقدانان، مطابق با اصل تفسیرشک به نفع متهم، در حقوق جزای کیفری است. جدای از اهمّیت تاریخی قاعده ی درء، اگر در دادگستری ها به نحو صحیح از آن استفاده شود، جان هزاران متهّم بی گناه را نجات خواهد داد.