بیوژئوتکنولوژی (biogeotechnology) یک شاخه از مهندسی ژئوتکنیک است که به کاربرد روش های بیولوژیکی در مسائل مهندسی ژئوتکنیک می پردازد. دو کاربرد مهم این گرایش، انسداد بیولوژیکی (bioclogging) و سمنته شدن بیولوژیکی (biocementation) است. انسداد بیولوژیکی کاهش نفوذپذیری خاک و سنگ های متخلخل بعلت فعالیت و تولیدات میکروبی است. تجمع توده زنده باکتریایی، ماده لزج باکتریایی نامحلول و حباب های گاز به طریق بیولوژیکی تولید شده تقریبا نامحلول، عواملی هستند که باعث انسداد بیولوژِیکی می شوند. از انسداد بیولوژیکی می توان به منظور کاهش فرسایش کانال زهکشی، تشکیل پرده های دوغاب برای کاهش انتقال فلزات سنگین و آلاینده های آلی، جلوگیری از پدیده رگاب در سدهای خاکی و دایک ها، تثبیت بلند مدت خاک های آلوده کننده، و کاهش روانگرایی خاک استفاده کرد. در پایان نامه حاضر، به بررسی اثر محلول زانتان (بیوپلیمری با بار منفی که برای ژل شدن نیاز به اتصال دهنده دارد) با اتصال دهنده و ph های متفاوت بر روی نفوذپذیری خاک ماسه ای پرداخته شده است. برای اندازه-گیری نفوذپذیری از دستگاه نفوذپذیری هد افتان استفاده شده است. پس از انجام آزمایش های متعدد مشاهده شد که رس دارای عملکرد بهتری به عنوان اتصال دهنده می باشد، پس نمونه با اتصال دهنده رس تحت آزمایش هد افتان قرار گرفت و این نتیجه حاصل شد که محلول زانتان حتی می تواند باعث کاهش مقدار نفوذپذیری در مرتبه 3-10 تا 4-10 شود. و همچنین با توضیح مختصری در مورد رئولوژی محلول زانتان علت انتخاب این بیوپلیمر بیان شده است. کلمات کلیدی: انسداد بیولوژیکی، زانتان، نفوذپذیری، آزمایش هد افتان، اتصال دهنده.