پرش هیدرولیکی یکی از روش های از بین بردن انرژی زیادی جریان آب است که حین تغییر وضعیت جریان از شریط فوق بحرانی به زیر بحرانی ایجاد می شود. پرش می تواند روی کف های افقی یا شیب دار، با مانع یا بدون مانع و هم چنین در کانال های با اشکال مختلف صورت گیرد. با مروری بر تحقیقات انجام شده در این زمینه متوجه شدیم که تاکنون مطالعه ی دقیقی روی پرش هیدرولیکی در مکان هایی با انحراف شدید مسیر جریان، انجام نشده است. در حالی که نیاز به دانستن اطلاعات، به خصوص در طراحی سازه هایی مانند سرریز سدهای خاکی لازم است. در این پژوهش، با ساخت یک مدل آزمایشگاهی، حالتی از جریان را شبیه سازی کرده ایم که در آن حوضچه ی آرامش در مسیر جریان آب، به اندازه ی 90 درجه منحرف می شود. با قرار دادن یک دریچه با قابلیت حرکت در طول فلوم، پرش هایی با دبی های مختلف و اعداد فرود متفاوت ایجاد کرده، تاثیر این انحراف مسیر را روی پرش، بررسی کرده ایم. به عبارت دیگر، هدف از این تحقیق، برآورد میزان استهلاک انرژی ناشی از پرش هیدرولیکی در یک فلوم مستطیلی با مسیر شکسته است. برای این منظور، دو پارامتر طول پرش هیدرولیکی و میزان افت ناشی از آن، در آزمایشات مختلف مقایسه شده است. براساس نتایج بدست آمده، با کم کردن طول پرش هیدرولیکی حین انحراف مسیر، مقدار افت انرژی تا حدود 20 درصد افزایش و طول حوضچه آرامش بین 10 تا 30 درصد کاهش می یابد. در سری سوم آزمایشات، یک تیغه به عنوان آستانه ی تثبیت جریان در محل تغییر جهت مدل آزمایشگاهی، به فلوم اضافه کرده که باعث کاهش طول پرش هیدرولیکی به اندازه ی 15 تا 25 درصد می شود.