این پژوهش به بررسی رابطه میان تامین مالی از طریق بدهی و کیفیت سود می پردازد. بدین منظور، شرکت های پذیرفته شده در بورس و اوراق بهادار تهران به عنوان جامعه آماری پژوهش در نظر گرفته شدند و 860 سال- شرکت در محدوده ی زمانی 1388-1376 به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای سطوح پایین بدهی، بدهی می تواند تاثیر مثبتی بر روی کیفیت سود داشته باشد زیرا مدیران از صلاحدید حسابداری خودشان برای تامین اطلاعات خصوصی درباره عملکرد آتی شرکت استفاده می نمایند تا هزینه های تامین مالی را پایین آورند. برای سطوح بالای بدهی، بدهی می تواند تاثیر منفی روی کیفیت سود داشته باشد. زیرا مدیران به خاطر اینکه از انحراف در قراردادها اجتناب نمایند در این سطوح از اقلام تعهدی برای مدیریت سود استفاده می کنند. با استفاده از کیفیت اقلام تعهدی به عنوان نماینده ای از کیفیت سود، ما یک رابطه غیریکنواخت میان بدهی و کیفیت سود پیدا نمودیم. این رابطه در سطوح پایین بدهی مثبت و برای سطوح بالای بدهی منفی می باشد. همچنین نتایج این پژوهش بیان می کند، شرکت هایی که بسیار وابسته به تامین مالی از طریق بدهی می باشند ممکن است به خاطر منافع بیشتر ناشی از اجتناب از انحراف اساسی قراردادها نسبت به هزینه های استقراض، تمایل به تحمل هزینه های بالاتر استقراض به خاطر کیفیت پایین سود داشته باشند