دراین پژوهش امکان سنجی چگونگی ورود شادی به عنوان تجربه یادگیری در محتوای برنامه درسی مورد بررسی قرار گرفته است. شادی از مباحث کلیدی تعلیم و تربیت است زیرا موضوعات اساسی آموزش و پرورش یعنی یادگیری –تجربه-رشد-شخصیت و هیجان را تحت تأثیر قرار می دهد روش تحقیق در این پژوهش براساس هدف کاربردی است.برای به دست آوردن داده ها از جامعه آماری 198نفر80 نفر نمونه آماری از میان معلمین زن مدارس دخترانه ابتدایی از منطقه 3شهر تهران به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه ای است محقق ساخته دو صفحه ای که شامل20سوال پاسخ بسته 5گزینه ای در مقیاس لیکرت است. برای محاسبه اعتبار و روایی حاصل از نمرات آزمون از روش ضریب همبستگی اسپیرمن براون و روش دو نیمه کردن که مشابه آلفای کرونباخ استفاده شده که ضریب همبستگی بین نیمه ها برابر 80% و پایایی88%محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها از نرم افزار spss و فنون آماری تو صیفی و استنباطی استفاده شده است. فنون آماری توصیفی به منظور محاسبه مشخصه های آماری نظیر فراوانی، درصد و میانگین و آزمون خی دو به منظور مقایسه فراوانیها ی مورد انتظار و مشاهده شده به کار گرفته شده است. یافته ها نشان دادند که شادی در مدارس ما کمرنگ و یا سهوأمورد بی مهری قرار گرفته است. دکوراسیون مدارس ما در هر سال تحصیلی هیچگونه تغییری نمی کند، محتوای دروس با تغییری نه چندان قابل توجه در هر سال تحصیلی به چاپ می رسد. شرایط مطلوب کار برای معلمین فراهم نیست پس انگیزه تدریس در معلمین کمرنگ است. مدارس ما با آموزش همراه موسیقی بیگانه اند رنگها بر دانش آموزان تحمیل می شود و فضاهای سبز در مدارس ما بسیار اندک است. کلید واژه: شادی-برنامه درسی- تجربه یادگیری