آبگیری از پالپ تولید شده در کارخانه های فرآوری مواد معدنی به منظورکاهش هزینه عملیاتی و جلوگیری از آلودگی محیط زیست انجام می شود. در معدن مس میدوک برای آبگیری از باطله ها به منظور تامین مقداری از آب مورد نیاز در مدار خردایش و کاهش آب ورودی به سد باطله که باعث آسیب رسیدن به سد باطله می شود، از چهار تیکنر مخروطی عمیق استفاده می شود. تیکنرهای مخروطی عمیق نسبت به تیکنرهای معمولی فلوکولانت بیشتری مصرف می کنند ولی درصد جامد ته ریز آنها بیشتر است. یکی از مشکلات تیکنرهای باطله مس میدوک تیره شدن سرریز می باشد. تغییر ترکیب شیمایی کانسنگ ورودی به کارخانه باعث تیره شدن سرریز می شود. با تیره شدن سرریز، دهانه ته ریز برای پایین بردن ارتفاع گل درون تیکنرها، بیشتر باز می شود که باعث کاهش درصد جامد ته ریز می شود. از دیگر عواملی که باعث تیره شدن سرریز می شود، می توان به ph پالپ ورودی به تیکنر، میزان فلوکولانت مصرفی و درصد ذرات کمتر از mµ20 در خوراک ورودی به تیکنر اشاره کرد. هدف اصلی از بهینه سازی عملکرد تیکنرها، جلوگیری از تیره شدن سرریز بود. در این تحقیق به منظور بهینه سازی عملکرد تیکنرها، میزان بهینه مصرف فلوکولانت در چهار ph و سه درصد جامد مختلف خوراک ورودی به چاهک به دست آورده شده است. ph مناسب بین 3/11- 7/10 و میزان بهینه مصرف فلوکولانت نیز بین 30-26 گرم در تن می باشد. مدت زمان بهینه تزریق فلوکولانت به تانک آماده ساز 5/15 ثانیه است و درصد سرعت پمپ فلوکولانت برای تیکنرهای 1 تا 4 به ترتیب 56، 60، 52 و 42 درصد ماکزیمم سرعت پمپ می باشد. چنانچه درصد ذرات کمتر از mµ20 بیش از 40% شود احتمال به هم ریختن سرریز تیکنر افزایش می یابد. بررسی ها نشان داد، در چنین مواردی باید میزان فلوکولانت تزریقی افزایش یابد و در صورت امکان ph پالپ ورودی به تیکنرها کاهش یابد. عمق آب در تیکنر روی درصد جامد ته ریز تاثیر می گذارد. عمق بهینه آب بین 3- 6/2 متر است. فلوکولانت های falfloc6213 وfalfloc6212 می تواند جایگزین فلوکولانت فعلی ( cu43u) شود. شبیه سازی با استفاده از نرم افزار مادسیم نشان داد که درصد جامد بهینه 9-5/7% است.