هدف از این تحقیق مقایسه ی زبان آموزان ایرانی و انگلیسی زبانان آمریکایی در استفاده از اعمال کلامی و سایر روشهای عذر خواهی کلامی مانند توضیح دادن، جبران کردن، سرزنش کردن مخاطب، حاشا کردن، قبول کردن مسئولیت، و سایر موارد احتمالی بوده است. هدف ما انجام یک تحقیق بین فرهنگی بر روی استفاده از ده شیوه ی معمول عذر خواهی ذکر شده توسط cohen و olshtain در سال (1983) و istifçi در سال (2009) بوده است. همچنین برای بررسی پیشرفت ایرانیها در رسیدن به هنجارهای فرهنگ زبان دوم پس از زندگی در آمریکا، گروهی از ایرانیهای مقیم امریکا نیز در این رابطه مورد بررسی قرار گرفتند. در این تحقیق، به بررسی تفاوتهای بین زنان و مردان در هر جامعه نیز پرداخته شد. تحقیق حاضر بر روی 100 شرکت کننده فارسی و انگلیسی زبان بوده که شامل 60 زبان آموز ایرانی در ایران (کرج)، 30 آمریکایی ساکن فلوریدا ( جکسونویل)، و 10 ایرانی که حداقل 3 سال در آمریکا و در همان شهر زندگی کرده اند میباشد که گروه ها از تعداد مساوی زن و مرد تشکیل شده اند. آزمون تکمیلی زبان ما شامل ده موقعیت عذر خواهی بود و باید توسط شرکت کننده ها تکمیل میشد. این آزمون بر گرفته از سه تحقیق قبلی sachie در سال (1998)، jianda در سال (2007)، و istifçi در سال (2009) در همین زمینه بود. نتایج نشان میدهد که تفاوتهای معنی داری میان زبان آموزان ایرانی و آمریکاییها در استفاده از افعال مخصوص عذر خواهی، توضیح دادن، قبول مسئولیت، جبران کردن، حاشا کردن، پرسیدن سلامت مخاطب، اصوات تعجب، و پرسش کردن وجود دارد. علاوه بر این ما دریافتیم که ایرانیهای مقیم آمریکا در رسیدن به هنجارهای فرهنگی زبان جامعه در این زمینه پیشرفت داشته اند. بر اساس ایده های cenoz در سال (2007) پیشرفت ایرانیها را میتوان نتیجه ی زندگی در بستر زبان مقصد و یادگیری از طریق مکالمه مستقیم با مردم آن زبان دانست. و اما در بررسی تفاوتهای بین جنسیتی تفاوت معنی داری میان گروه های زن و مرد یافت نشد.